عن ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِیَ الله عَنهُمَا قَالَ: إِنَّ وَفْدَ
عَبْدِ الْقَیْسِ لَمَّا أَتَوُا النَّبِیَّ قَالَ: «مَنِ الْقَوْمُ أَوْ
مَنِ الْوَفْدُ»؟ قَالُوا: رَبِیعَهُ. قَالَ: «مَرْحَبًا بِالْقَوْمِ
أَوْ بِالْوَفْدِ غَیْرَ خَزَایَا وَلا نَدَامَى» فَقَالُوا: یَا
رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّا لا نَسْتَطِیعُ أَنْ نَأْتِیکَ إِلا فِی
الشَّهْرِ الْحَرَامِ، وَبَیْنَنَا وَبَیْنَکَ هَذَا الْحَیُّ مِنْ کُفَّارِ
مُضَرَ، فَمُرْنَا بِأَمْرٍ فَصْلٍ نُخْبِرْ بِهِ مَنْ وَرَاءَنَا،
وَنَدْخُلْ بِهِ الْجَنَّهَ، وَسَأَلُوهُ عَنِ الأَشْرِبَهِ. فَأَمَرَهُمْ
بِأَرْبَعٍ وَنَهَاهُمْ عَنْ أَرْبَعٍ. أَمَرَهُمْ بِالإِیمَانِ بِاللَّهِ
وَحْدَهُ قَالَ: «أَتَدْرُونَ مَا الإِیمَانُ بِاللَّهِ وَحْدَهُ؟»
قَالُوا: اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ: «شَهَادَهُ أَنْ لا
إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ، وَإِقَامُ
الصَّلاهِ، وَإِیتَاءُ الزَّکَاهِ، وَصِیَامُ رَمَضَانَ، وَأَنْ
تُعْطُوا مِنَ الْمَغْنَمِ الْخُمُسَ»، وَنَهَاهُمْ عَنْ أَرْبَعٍ:
عَنِ الْحَنْتَمِ، وَالدُّبَّاءِ، وَالنَّقِیرِ، وَالْمُزَفَّتِ، وَرُبَّمَا
قَالَ: «الْمُقَیَّرِ» وَقَالَ: «احْفَظُوهُنَّ وَأَخْبِرُوا بِهِنَّ
مَنْ وَرَاءَکُمْ».
(مختصرصحیح بخارى، حدیث شماره : ۵۳).
عبد الله بن عباس رضی الله عنهما می
گوید: هنگامی که وفد قبیله عبدقیس نزد
رسول الله آمد، رسول اکرم پرسید: «شما
از چه قوم و طایفه ای هستید»؟ گفتند: از
طائفه ربیعه. رسول الله فرمود: «بسیار
خوش آمدید، امیدوارم از آمدنتان ناراحت و
پشیمان نشوید». عرض کردند: ای پیامبر خدا!
چون کفار طایفه مُضَر در مسیر ما قرار دارند،
ما جز در ماههای حرام، نمی توانیم خدمت شما
برسیم. بنابراین، رهنمودهای لازم را در اختیار
ما قرار دهید تا ما آنها را به دیگران ابلاغ
نماییم و موجب رستگاری ما نیز بشوند. سپس
در مورد نوشیدنیهای حلال و حرام از رسول
الله سؤال کردند. در مورد سؤال اول، رسول
الله آنها را از چهار چیز منع کرد و به چهار
چیز امر فرمود. آنان را به ایمان آوردن به
خدای یگانه دعوت نمود و فرمود: «آیا می
دانید که ایمان آوردن به خدای یگانه یعنی
چه»؟ حاضران در جواب گفتند: الله و رسولش
بهتر می دانند. رسول الله فرمود: «ایمان به
الله عبارت است از :
گواهی دادن به یگانگی خداوند و به
رسالت محمد و برپاداشتن نماز و پرداختن
زکات، و روزه گرفتن ماه مبارک رمضان و
پرداخت خمس غنیمت».
و در مورد سؤال دوم،
آنها را از استفاده چهار چیز (ظرف) نهی
کرد که عبارتند از:
« خم، ظرف کدو، ظرف تنه درخت خرما و
ظرف قیر اندود». (در آن زمان، این ظرفها
مخصوص تهیه کردن شراب بودند).