از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که گفت : (قام أعرابی فبال فی المسجد، فتناوله الناس، فقال لهم النبی صلی الله علیه وسلم دعوه، و هریقوا علی بوله سجلا من ماء أو ذنوبا من ماء فإنما بعثتم میسرین و لم تبعثوا معسرین) [۱۰] (شخصی اعرابی (صحرانشین) بلند شد و در مسجد ادرار کرد، مردم خواستند او را منع کنند پیامبر صلی الله علیه وسلم به آنان فرمود : او را به حال خود بگذارید سپس بر ادرارش دلویی از آب بریزید، چرا که شما مبعوث شده‌اید تا سهل‌گیر باشید نه سخت‌گیر».
پیامبر صلی الله علیه وسلم به ریختن آب بر ادرار اوامر کرد تا در پاک شدن زمین شتاب شود، و اگر محل نجاست به حال خود رها می‌شد تا اینکه خشک شود و اثر نجاست از بین رود، پاک می‌شد. به دلیل حدیث ابن عمر(رضی الله عنه) که گفت : (کانت الکلاب تبول فی المسجد و تقبل و تدبر زمان رسول الله صلی الله علیه وسلم فلم یکونوا یرشون شیئا) [۱۱].
«در زمان پیامبر صلی الله علیه وسلم سگها در مسجد ادرار و رفت و آمد می‌کردند و هیچگاه (بر محل ادرارشان) چیزی نمی‌ریختند».
[۱۰] متفق علیه : [الإرواء ۱۷۱]، خ (۲۲۰/۳۲۳/۱)، نس (۴۸ و ۴۹/۱)، و رواه مطولا : د (۳۷۶/۳۹/۲)، ت (۴۷/۹۹/۱).
[۱۱] صحیح : [ص. ئ ۳۶۸]، خ تعلیقاً (۱۷۴/).
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین