وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
شبهه چهارم
طرح شبهه: در قرآن کلمات فراوان غریب و بعضا در غیر از معنی اصلی بکار برده شده است. به عنوان مثال: در قرآن مکررا از دین ابراهیم به عنوان «حنیف» یاد شده است؛ «مَا کَانَ إِبْرَاهِیمُ یَهُودِیًّا وَلَا نَصْرَانِیًّا وَلَٰکِن کَانَ حَنِیفًا مُّسْلِمًا وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ»: (ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی، بلکه یکتا پرستی مسلمان بود، و هرگز از مشرکان نبود) و… .
واضح است که حنیف در قرآن به معنای راست و درست بکار رفته است در حالی که معنی اصلی آن کج و منحرف است! که این نشان می دهد محمد معنای درست کلمه را نمی دانست.
پاسخ به این شبهه: کسی که چنین شبهه ای را مطرح کرده در حقیقت از زبان و لغت عربی ناآگاه و بی اطلاع بوده در نتیجه معنای «حنیف» را به صورت دقیق نتوانسته معنا کند و اگر این شخص قبل از ایراد گرفتن به قرآن و محمد صلی الله علیه و سلم به فرهنگ لغت های مختلف مراجعه می کرد هرگز چنین سخنی نمی گفت و چنین شبهه ای را مطرح نمی کرد.
کلمه ی «حنیف» در فرهنگ لغت های مختلف چنین ترجمه و معنا شده است:
راست، مستقیم، معتقد به دین اسلام. «فرهنگ جامع معین»
جمع حنفاء است و به معنای: معتقد حقیقی- راست دین- مومن راستین- مومنی که علیه معتقدات نادرست مبارزه می کند، می باشد. «فرهنگ معاصر آذرتاش آذرنوش»
میل کننده به حق در دین و جز آن… و هرجا کلمه ی حنیف به تنهایی آمده باشد به معنای مسلم است (أَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفاً: و رویت را برای دین در حالی که مسلمان هستی راست گردان). «فرهنگ لاروس»
تذکر: جهت طولانی نشدن مطلب به همین مقدار ترجمه بسنده می کنم. علاقه مندان جهت اطلاعات بیشتر می توانند به سایر کتب لغت مراجعه کنند.
همان طور که مشاهده کردید «حنیف» به معنای: کسی که مومن واقعی است و بر راه راست قرار دارد و به دین اسلام معتقد است، می باشد و در عصر جاهلیت به کسی که از دین ابراهیم علیه السلام پیروی می کرد و از پرستش بت ها دوری می کرد و حج انجام می داد و ختنه می کرد، حنیف گفته می شد. (المفردات فی غریب القرآن/ القاموس المحیط/ لاروس و… )
اما کسی که چنین شبهه ای را مطرح کرده در حقیقت جهل و نادانی خود را نسبت به زبان عربی و آیات قرآن ظاهر کرده است که کلمه ی «حنیف» را به کج و منحرف ترجمه کرده است!
در حالی که «حنیف» از ریشه ی «حَنَفَ» که به معنای «راست و مستقیم» است، می باشد و کلمه ی مقابل «حَنَفَ»، «جَنَفَ» که به معنای «کج و منحرف» است، می باشد.
ظاهرا کسی که چنین شبهه ای را مطرح کرده است «حنیف» را «جنیف» دیده در نتیجه «حنیف» را به «کج و منحرف» ترجمه کرده است و مرتکب چنین اشتباهی شده است چون قرآن از هرگونه اشتباه پاک است و این ذهن اسلام ستیزان است که منحرف است و همیشه اشتباه می کند.
نویسنده: امید خزاعی