وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
- پیامبر صلی الله علیه وسلم صاحب شفاعت عظمی است و آن شفاعت در حق اهل موقف (صحرای محشر) می‌باشد تا خداوند بین آن‌ها بعد از آنکه آن سختی را به وسیله برترین پیامبران از آن‌ها دور نمود، داوری و قضاوت نماید و آن مقام محمود ذکر شده در این سخن الله تعالی است: ﴿عَسَىٰٓ أَن یَبۡعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامٗا مَّحۡمُودٗا ٧٩﴾ [الإسراء: ۷۹]. «امید است که خداوند تو را به مقام محمود برساند». جمعی از صحابه و تابعین از جمله حذیفه، سلمان، انس، ابوهریره، ابن مسعود، جابر بن عبدالله، ابن عباس، مجاهد، قتاده و دیگران از مقام محمود به شفاعت تفسیر کرده‌اند. قتاده می‌گوید: «کان أهل العلم یرون المقام المحمود هو شفاعته یوم القیامه» «اهل علم بر این رأی هستند که مقام محمود همان شفاعت او در روز قیامت است». سنت نیز همچنین بر شفاعت پیامبر صلی الله علیه وسلم در آن موقف دلالت دارد همچنانکه آن در حدیث طولانی شفاعت که شیخین از ابوهریرهس روایت می‌کنند که پیامبر صلی الله علیه وسلم عذرآوردن آدم، سپس نوح، بعد از او ابراهیم سپس موسی و در آخر عیسی از قبول کردن شفاعت ذکر نمود و همه آن‌ها می‌گویند: (لست هناک) «ما در جایی نیستیم که شفاعت کنیم» تا آنجا که فرمود: «فیأتوننی فأنطلق، فأستأذن على ربی فیؤذن لی علیه، فإذا رأیت ربی وقعت له ساجدا فیدعنی ما شاء الله أن یدعنی، ثم یقال لی: ارفع محمد، قل یسمع، وسل تعطه، واشفع تشفع فأحمد ربی بمحامد علمنیها ثم أشفع»..)[۱] «پس نزد من می‌آیند و من می‌روم تا از پروردگارم اجازه بگیرم پس به من اجازه داده می‌شود هنگامی که پروردگارم را می‌بینم به سجده می‌افتم آن مقدار که خداوند بخواهد در همان حالت سجده باقی می‌مانم. سپس به من گفته می‌شود: ای محمد سرت را بلند کن، بگو گفته‌هایت شنیده می‌شود، و درخواست کن که به تو بخشیده می‌شود، و شفاعت کن که شفاعتت پذیرفته می‌شود پس خداوند را با سپاس و ثنایی که خود یاد داده است سپاس و ستایش می‌گویم و سپس درخواست شفاعت می‌کنم».
- پیامبر صلی الله علیه وسلم صاحب پرچم حمد می‌باشد و آن پرچمی است که حقیقت دارد و حمل کردن آن در روز قیامت به او اختصاص دارد. و مردم تابع او می‌شوند و در زیر پرچم او قرار می‌گیرند و آن پرچم مخصوص اوست زیرا پیامبر صلی الله علیه وسلم خداوند را به چیزهایی ستایش نموده که جز او کسی دیگر خداوند را با آن ستایش ننموده است. تعدادی از اهل علم این را ذکر کرده‌اند. و سنت بر اختصاص داشتن آن پرچم با فضیلت عظیم به پیامبر صلی الله علیه وسلم دلالت دارد. از ابوسعید خدری روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «أَنَا سَیِّدُ وَلَدِ آدَمَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَلَا فَخْرَ وَبِیَدِی لِوَاءُ الْحَمْدِ وَلَا فَخْرَ وَمَا مِنْ نَبِیٍّ یَوْمَئِذٍ آدَمُ فَمَنْ سِوَاهُ إِلَّا تَحْتَ لِوَائِی وَأَنَا أَوَّلُ مَنْ تَنْشَقُّ عَنْهُ الْأَرْضُ وَلَا فَخْرَ»[۲] «من سرور فرزندان آدم روز قیامت هستم و پرچم حمد و ثنا به دست من است و فخری نیست و هیچ پیامبری در آن روز نیست مگر اینکه زیر پرچم من است و من اول کسی هستم که قبرم شکافته می‌شود و من فخر نمی‌فروشم».
- پیامبر صلی الله علیه وسلم صاحب وسیله است و آن مرتبه بلندی در بهشت است و آن جز نصیب یک نفر نمی‌شود و بلندترین درجه بهشت می‌باشد. از عبدالله بن عمرو بن عاص رضی الله عنهما روایت است که گفت از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمودند: «إِذَا سَمِعْتُمْ الْمُؤَذِّنَ فَقُولُوا مِثْلَ مَا یَقُولُ ثُمَّ صَلُّوا عَلَیَّ فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى عَلَیَّ صَلَاهً صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ بِهَا عَشْرًا ثُمَّ سَلُوا اللَّهَ لِی الْوَسِیلَهَ فَإِنَّهَا مَنْزِلَهٌ فِی الْجَنَّهِ لَا تَنْبَغِی إِلَّا لِعَبْدٍ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ وَأَرْجُو أَنْ أَکُونَ أَنَا هُوَ فَمَنْ سَأَلَ لِی الْوَسِیلَهَ حَلَّتْ لَهُ الشَّفَاعَهُ»[۳] «هنگامی که صدای مؤذن را شنیدید مانند آنچه که می‌گوید، تکرار نمایید سپس بعد از اتمام اذان بر من صلوات بفرستید هرکس بر من صلوات بفرستد خداوند ده برابر بر او صلوات می‌فرستد سپس از خداوند برای من وسیله را بخواهید. آن جایگاهی در بهشت است که شایسته جز بنده‌ای از بندگان خدا نیست و امیدوارم که آن شخص من باشم پس هرکس برای من وسیله را درخواست نماید شفاعت من برایش ممکن می‌گردد».
و سایر خصوصیات و صفات عالی پیامبر صلی الله علیه وسلم که دلالت بر بلندی جایگاه او نزد الله تعالی دارد و جایگاه او را در دنیا و آخرت بلند می‌گرداند و این خصوصیات بسیار زیاد هستند.
[۱] صحیح البخاری برقم (۳۳۴۰)، ومسلم برقم (۱۹۳).
[۲] أخرجه الترمذی وقال : هذا حدیث حسن صحیح، سنن الترمذی ۵ / ۵۸۷، برقم (۳۶۱۵)، وبنحوه الإمام أحمد فی المسند:۳ / ۲٫
[۳] رواه مسلم برقم (۳۸۴).