امام ابن القیم رحمه الله تعالی:
زبان هرگز ساکت نمی ماند، یا زبانی ذاکر است یا زبانی بیهوده گوی؛ و ناگزیر باید یکی از این دو باشد.
نفس نیز چنین است، اگر آن را به حق مشغول نگردانی تو را به باطل مشغول می کند.
قلب نیز چنین است، اگر محبت خداوند عزوجل را در آن جای ندهی، به ناچار محبت مخلوقات در آن جای می گیرد.
زبان نیز چنین است، اگر آن را به ذکر و یاد خداوند مشغول نسازی، تو را به لغو و بیهوده گویی مشغول می کند؛ که در این صورت به زیان تو خواهد بود.
پس یکی از این دو راه را برگزین و خودت را در میان یکی از این دو ردیف قرار ده.
[ الوابل الصیب: ص ۱۶۶ ].