وَسوَسه، ناقض وضو نیست

عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ یَزِیْدِ الأَنْصَارِیِّ: أَنَّهُ شَکَا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ الرَّجُلَ الَّذِی یُخَیَّلُ إِلَیْهِ أَنَّهُ یَجِدُ الشَّیْءَ فِی الصَّلاهِ، فَقَالَ: «لا یَنْفَتِلْ أَوْ لا یَنْصَرِفْ حَتَّى یَسْمَعَ صَوْتًا أَوْ یَجِدَ رِیحاً». (بخارى:۱۳۷)
ترجمه: عبدالله بن یزید انصاری می‏گوید: از رسول الله پرسیدم: اگر شخصی، هنگام خواندن نماز به شک بیفتد که وضویش شکسته است (بادی از شکمش خارج شده است) چه کار باید بکند؟ آن حضرت فرمود: «تا وقتی که صدایی نشنیده ویا بویی احساس نکرده باشد، نمازش را ترک نکند».