ولاء و براء از حقوق توحید است

بر مسلمان واجب است که دوستی و دشمنی‌اش برای خدا باشد به خاطر خداوند دوست داشته و به خاطر او از کسی متنفر باشد. پس مسلمانان را دوست داشته باشد و آن‌ها را یاری کند و دشمن کافران باشد و از آن‌ها متنفر و بیزار باشد و از آن‌ها دوری کند.

الله تعالی در واجب بودن دوستی مؤمنان می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ ٱلَّذِینَ یُقِیمُونَ ٱلصَّلَوٰهَ وَیُؤۡتُونَ ٱلزَّکَوٰهَ وَهُمۡ رَٰکِعُونَ ۵۵ وَمَن یَتَوَلَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ فَإِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ ۵۶﴾ [المائده: ۵۵-۵۶]. «ولی شما تنها خدا و رسول اوست و کسا‌نیکه ایمان آورده‌اند همان کسانی که نماز بپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند. و هرکس خدا و پیامبر او و کسانی را که ایمان آورده‌اند را ولی خود بداند، پس بدانید که حزب خدا همان پیروزمندا‌نند» و می‌فرماید: ﴿۞یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلۡیَهُودَ وَٱلنَّصَٰرَىٰٓ أَوۡلِیَآءَۘ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِیَآءُ بَعۡضٖۚ وَمَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمۡ فَإِنَّهُۥ مِنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِینَ ۵١﴾ [المائده: ۵۱] «ای کسانیکه ایمان آورده‌اید، یهود و نصاری را دوستان ‹خود› مگیرید، آن‌ها دوستدار یکدیگرند. هرکس از شما آن‌ها را به دوستی گیرد، از آنان خواهد بود. آری خدا گروه ستمگران را راه نمی‌نماید».

و می‌فرماید: ﴿لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا یُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡیَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ یُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ کَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِیرَتَهُمۡۚ﴾ [المجادله: ۲۲]. «قومی را نیابی که به خدا و روز بازپسین ایمان داشته باشد، کسانی را که با خدا و رسولش مخالفت کرده‌اند هرچند پدرانشا‌ن یا پسرانشان یا برادرانشا‌ن یا عشیره آنا‌ن باشد، را دوست بدارند».

و این آیات کریم و بزرگوار واجب بودن دوستی مؤمنان را مشخص می‌کند و خیر و نیکی از آن حاصل می‌شود و دشمنی کردن کافران و دوری از دوستی با آن‌ها واجب است و آنچه از دوستی به سوی آن‌ها انجام می‌شود، شر و بدی است.