وقتی یکی از شما روزه داشت، دشنام و ناسزا نگوید

«إِذَا کَانَ یَوْمُ صَوْمِ أَحَدِکُمْ، فَلَا یَرْفُثْ، وَلَا یصْخَبْ فَإِنْ سَابَّهُ أَحَدٌ اَوْ قَاتَلَهُ فَلْیَقُلْ: إِنِّی صَائِمٌ».[۱]

«وقتی یکی از شما روزه داشت، دشنام و ناسزا نگوید و یا با صدای بلند بر دیگری داد نزند و اگر یکی به او بد گفت و یا با او جنگید، بگوید: من روزه هستم».

[۱]– بخاری، ۱۷۷۱ و مسلم، ۱۹۴۴٫