لذا بر بندگان واجب است که محبت الله رادر دل داشته باشند.
خداوند می فرماید:
﴿والَّذین آمنوا أَشد حباً للَّه﴾ (بقره / ۱۶۵).
«و کسانی که ایمان آورده اند االله را بیشتر دوست دارند ».
چون او پروردگاری است که از فضل خود تمام نعمت های ظاهری و باطنی را به بندگانش عنایت کرده است.
پس بعد از محبت الله جل جلاله،محبت پیامبر صلی الله علیه وسلم در مرتبه دوم قرار دارد، چون او کسی است که به سوی خدا دعوت داده و به وسیله او خداوندشناخته شده و شریعتش را ابلاغ و احکامش را بیان کرده است. لذا هر خیری که دردنیا و آخرت به مسلمانان می رسد حاصل زحمات پیامبر است. و هر کس از او اطاعت و پیروی نکند، وارد بهشت نمی شود،
در حدیث آمده که : «ثلاث من کن فیه وجدحلاوه الإیمان، أن یکون االله و رسوله أحب إلیه مما سواه وأن یحب المرء لا یحبه إلا الله، وأن یکره أن یعود فی الکفر بعد أن أنقذه االله منه کما یکره أن یقذف فی النار».
« سه خصلت در هر کس باشد، شیرینی ایمان را می چشد. الله و رسولش برایش از هر کس و چیزدیگر محبوبتر باشد، و این که با فردی که دوستی می کند فقط به خاطر خدا باشد، واز بازگشت به کفر بعد از آنکه خداوند او را نجات داده، چنان تنفر داشته باشد که ازافتادن به آتش تنفر دارد ».
بنابراین محبت رسول الله تابع و لازمهمحبت خدا است و در درجه ی پس از آن قرار دارد، پیامبر صلی الله علیه وسلم درباره محبت مختص به خودش و تقدیم آن بر هر محبتی غیر از محبت خدا، فرموده است :
«لا یؤمن أحدکم حتى أکون أحب إلیه من ولده ووالده والناس أجمعین».
«کسی از شما ایمان ندارد مگر اینکه مرا از فرزند، پدر وتمام مردم بیشتر دوست داشته باشد ».
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین