تردیدی نیست که هر کس بر وجوب حکم کردن به آنچه که الله عزوجل بر رسولش نازل کرده، اعتقاد نداشته باشد، کافر است، بنابراین کسی که برای خود حلال بداند که در بین مردم، بدون پیروی از آنچه الله عزوجل نازل کرده، براساس آنچه آن را عدل میداند، حکم کند، کافر میباشد؛ چرا که هیچ امتی نیست مگر اینکه ادعای امر به حکم عادلانه میکند.
به گونهای که گاهی عدل در دینشان آنچه که بزرگانشان آن را عدل میدانند، میباشد. بلکه بسیاری از منتسبان به اسلام براساس عاداتشان که الله عزوجل آنها را نازل نکرده است، حکم میکنند، همچون بیابان نشینانی که در گذشته بودند، و همچون اوامری که برخی خود وضع کرده و در میان خود از آن اطاعت میکنند و بر این اعتقادند که این اوامر همان چیزی است که شایسته است به جای کتاب و سنت، بدان حکم شود، و این نیز کفر میباشد.،، بدین ترتیب بسیاری از مردم اسلام آوردهاند در حالیکه جز به عاداتی که اطاعت شوندگان به آنها امر کرده و در بینشان جاری کردهاند، حکم نمیکنند. بنابراین اگر آنها بدانند که حکم کردن جز به آنچه الله عزوجل نازل کرده، جایز نمیباشد، و با این وجود، بدان ملتزم شده و بلکه حکم کردن برخلاف آنچه که الله عزوجل نازل کرده را حلال بدانند، در اینصورت کافر میباشند و گرنه افرادی جاهل میباشند.