وجوب اقتدا به سلف

مسئله‌ی وجوب اقتدا به آن گروه (صحابه و تا بعین) از سلف بدعتی جدید نیست بلکه دستور الزامی است که خداوند متعال به آن اشاره و حتی تصریح کرده است. آن جا که می‌‌‌‌‌‌فرماید: «وَ مَنْ یُشاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُ الْهُدى وَ یَتَّبِعْ غَیْرَ سَبیلِ الْمُؤْمِنینَ نُوَلِّهِ ما تَوَلَّى وَ نُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَ ساءَتْ مَصیراً»: (و هر کس پس از آن که راه هدایت برایش روشن شده باشد با این پیامبر مخالفت کند و از راهی جز راه مؤمنان پیروی نماید او را به همان راهی که انتخاب نموده رها می‌‌‌‌‌‌کنیم و سپس به دوزخ می‌‌‌‌‌‌اندازیم و بد جایگاهی است). «نساء: ۱۱۵»

خداوند متعال در این آیه به شدت از مخالفت با پیامبر بر حذر می‌‌‌‌‌‌دارد و سپس می‌‌‌‌‌‌فرماید: «وَ یَتَّبِعْ غَیْرَ سَبیلِ الْمُؤْمِنینَ»: (و از راهی جز راه مؤمنان پیروی کند). تردیدی نیست آن مؤمنانی که خداوند متعال بر حذر داشته است گروهی از مسلمانان هستند با راه مومنان مخالفت می‌‌‌‌‌‌کنند و تردیدی نیست که مومنان همان کسانی هستند که در آیه قبل ذکر شده‌اند که می‌‌‌‌‌‌فرماید: «مِنَ الْمُهاجِرینَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ»: (از مهاجران و انصار و کسانی که به نحو احسن از آنان پیروی کرده‌اند). قطعا خداوند از آنان راضی است و آنان هم از پروردگارشان خشنوداند.