ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﺪﺍ، ﺳﺘﺎﯾﺶﮐﻨﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﺤﺐ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻨﺪ، ﺁﯾﺎﺍﺳﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻡ ﻫﺎ ﺟﺎﯾﺰ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﺪﺍ ﻧﺎﻣﯿﺪﻥ ﯾﮏ ﻧﻮﻉ ﺑﯽ ﺍﺩﺑﯽﺍﺳﺖ، ﻭﻟﯽ ﺳﺘﺎﯾﺶﮐﻨﻨﺪﻩﯼﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﻣﺤﺐ ﻭﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﺍﯾﻦﻧﻮﻉﺍﺳﻢﮔﺬﺍﺷﺘﻦﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﻣﺎ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦﻫﻢ ﺗﺮﮎ ﺷﻮﺩ . ﺷﯿﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﺁﻝ ﺍﻟﺸﯿﺦ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﻓﺘﻮﯼ ﺍﻟﺤﻤﻮﯾﻪ ﺍﻟﮑﺒﺮﯼ ﺟﻠﺪ ﻫﻔﺘﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺍﺯ ﺍﻟﻔﺎﻇﯽ ﮐﻪ ﺻﻮﻓﯿﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﻋﺸﻖﺍﺳﺖ، ﺷﯿﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﯼﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻃﻼﻕ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﺎﯾﺰ ﻭ ﺩﺭﺳﺖﻧﯿﺴﺖ . ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺴﺘﻢ ﻭﺑﻪﺍﻭﻋﺸﻖﻣﯽﻭﺭﺯﻡﻭﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼﺩﻭﺳﺘﯽ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺩﺭﺟﻪﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ : ﺩﻟﯿﻞ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ( ﻣﺎﻧﻨﺪ : ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻣﻌﺸﻮﻕ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ) ﭼﯿﺰ ﺍﺳﺖ: ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥﻭﺳﻨﺖﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ، ﻭ ﻋﺸﻖ ﯾﮏ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎﺳﺖ، ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼﻋﺸﻖ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﺒﻮﺩﻥﺁﻥ ﺩﺍﺭﺩ . ﻋﻠﺖ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺳﻨﺖﻧﯿﺎﻣﺪﻩﺍﯾﻦﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﯾﮏ ﻧﻮﻉﺯﯾﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﺩﺭﻣﺤﺒﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﯿﺴﺖ ، ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﻌﺸﻮﻗﺶ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ ، ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﯾﺎﺩﻩﺭﻭﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﯼ ﻋَﺸَﻖَ ﻭ ﻋﺸﻖٌﺩﺭ ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﮑﻨﺪ، ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺶ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻧﯿﺰﺯﯾﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻮﺍﯼ ﻧﻔﺴﺶ ﯾﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﺮ ﺍﻭﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ ، ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﻘﻠﺶ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭﻫﻤﭽﻨﯿﻦﺑﻪﺧﺎﻃﺮﻋﻼﻗﻪﺑﻪﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﻧﯿﺰ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﻮﺑﯽﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﯿﺮ ﻭ ﻧﯿﮑﯽ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺯ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﻊﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﻭﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ( ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺩﻭ ﺩﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ) ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ . ﻫﻢ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺳﻨﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﺷﺪﻩ است.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین