واقعه غدیر خم از دیدگاه اهل سنت چیست؟

مختصر اشاره ای به حقیقت غدیر خم بیاندازیم:
 
پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم سپاهی را به فرماندهی خالد بن الولید به یمن فرستاد و غنائم زیادی بدست آوردند. پیامبر صلی الله علیه وسلم علی بن ابی طالب را فرستاد تا خمس غنائم را اجرا کند و بقیه را تقسیم نماید. او از این کار فارغ شد در حالی که خسته به نظر می‌رسید.

بریده می‌گوید، گفتیم ای ابالحسن این چیست؟ گفت: این جاریه به نام وصیفه جزو اسراء بود که در تقسیم به سهم اهل بیت پیامبر صلی الله علیه وسلم و سپس به سهم خانواده علی رسید. خالد بن الولید در نامه‌ای ماجرا را برای پیامبر صلی الله علیه وسلم نوشت.

علی از یمن خارج شد. همراهان از او خواستند تا شتران خودشان را استراحت بدهند و بر شتران به غنیمت گرفته شده سوار شوند. علی رضی الله عنه  آنان را منع کرد. سپس علی جانشینی برای خود تعیین کرد و خودش زودتر رفت تا به مراسم حج (حجه‌الوداع) برسد. جانشین علی  رضی الله عنه  به هر یک از همراهانش لباسی از کتان داد و به آنان اجازه داد تا بر شتران به غنیمت گرفته شده سوار شوند. علی رضی الله عنه   بعد از فارغ‌شدن از حج نزد آنان بازگشت و لباس و شتران را از افراد گرفت و بر نائبش خشمگین شد و او را بر کارش سرزنش کرد. گلایه و شکایت در میان سپاه ظاهر شد و با علی به مخالفت پرداختند و هنگام رسیدن به پیامبر صلی الله علیه وسلم شکایت خود را از رفتار علی اعلام کردند بدین ترتیب در میان همراهان پیامبر صلی الله علیه وسلم بحث علی و شاکیانش منتشر شد. و سخن علیه علی  رضی الله عنه  نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم افزایش یافت.

بریده می‌گوید: وقتی نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم رسیدم از کار علی  رضی الله عنه  انتقاد کردم و اشکالات او را گفتم، تا اینکه دیدم چهره پیامبر صلی الله علیه وسلم تغییر کرد. و فرمود: «آیا من از خود مؤمنین نسبت به آنان اولی نیستم» گفتم: بلی سپس فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه».

پس پیامبر صلی الله علیه وسلم در میان ما بلند شد و فرمود: «ای مردم از علی شکایت نکنید. قسم به خدا او باتقواتر از آن است که از او شکایت شود».

زید بن ارقم رضی الله عنه می‌گوید: «روزی در جایی بین مکه و مدینه به نام «خم» پیامبر در میان ما ایستاد و حمد و سپاس خدا را به جا آورد و پس از مقداری وعظ و تذکر فرمود: «ای مردم من بشری مانند شما هستم و ممکن است هر لحظه به دعوت ملک الموت جواب دهم ولی من دو چیز گرانبار را در میان شما باقی می‌گذارم: یکی کتاب خدا که در آن هدایت و نور است، پس آنرا بگیرید و به آن تمسک کنید». و ما را نسبت به قرآن ترغیب و تشویق کرد و در ادامه فرمود: «و دومی اهل بیت من هستند، به شما نسبت به آنها هشدار می‌دهم – سه بار تکرار نمودند -.

منابع:
نگاه : فتح‌الباری(۲/۶۶)، مسند امام احمد (۵/۳۵۰ – ۳۵۶)، صحیح مسلم (حدیث ۱۲۸۱) مستدرک حاکم (۳/۱۰۹ – ۱۱۱)، مجمع الزوائد هیثمی (۹/۱۲۷)، البدایه والنهایه (۵/۹۵).