وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
واجب کننده‌های غسل شش عدد هستند:
اول – خروج منی با جهش و فشار که با لذت از مرد یا زن به وسیله‌ی استمنا یا جماع یا احتلام خارج می‌شود.
دوم – غایب شدن حشفه‌ی ذکر در فرج زن اگر چه انزال صورت نگیرد.
سوم – هر وقت مسلمانی فوت نماید؛ البته شهیدی که در میدان جنگ در راه الله کشته می‌شود، غسل داده نمی‌شود.
چهارم – هنگامی‌که کافر مسلمان شود.
پنجم – حیض.
ششم – نفاس.
عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «إِذَا جَلَسَ بَیْنَ شُعَبِهَا الأَرْبَعِ، ثُمَّ جَهَدَهَا فَقَدْ وَجَبَ الغَسْلُ».[۱]
ابوهریره رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می‌کند که فرمود: «هر وقت شوهر میان چهار دست و پای همسرش قرار گیرد، و همبستری کند، غسل واجب می‌شود».
[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۲۹۱ و مسلم حدیث شماره ۳۴۸ با لفظ بخاری