هنگامی که سیزده ساله بودم به علت افتادن در حیض چند روز را روزه نگرفتم، آیا الان باید آنروزها را قضاء کنم؟

هنگامی که دختری سیزده ساله بودم رمضان را روزه گرفتم ولی چهار روز را به علت افتادن در حیض روزه نگرفتم، و من به دلیل شرم و حیا نگذاشتم کسی باخبر شود (که روزه نیستم)، و الان هشت سال بر آن روزها گذشته، حال من چکار باید انجام دهد؟

 

 

 

الحمدلله،

علامه عبدالعزیز ابن باز رحمه الله در پاسخ می گوید:

«از اینکه در این مدت طولانی روزه ات را قضاء نکردی مرتکب اشتباه شده ای، چرا که این (حیض) چیزی است که خداوند متعال بر دختران آدم نوشته و در دین نباید حیا و شرم داشت، پس بر تو لازمست تا آن چهار روز را قضاء کنی، و سپس باید (بخاطر تاخیر در قضای آن) کفاره هم بدهی که عبارتست از غذا دادن مسکینی به ازای هر روز، و برابر است با حدود دو صاع (یعنی به ازای هر روز نصف صاع که مجموعا برابر شش کیلو می شود) از غذای رایج محل برای یک یا چند مسکین».

مجموع فتاوی الشیخ ابن باز .

 

نکته: بعضی از علما فرموده اند که اگر کسی روزه قضای رمضان داشته باشد باید تا قبل از رسیدن رمضان آینده، قضای خود را ادا کند، وگرنه اگر رمضان بعدی برسد و او قضایش را انجام نداده باشد باید علاوه بر قضاء کفاره هم بدهد مگر آنکه برای تاخیر آن عذر شرعی داشته باشد، ولی بعضی از علما فرموده اند که تنها قضاء نیاز است و کفاره نمی خواهد ولی بخاطر تاخیر گناهکار است و باید توبه کند، امید است خدا از گناهش چشم پوشی کند.

استاد سید سابق رحمه الله در کتاب خود “فقه السنه” می آورد: « اگر قضای روزه ماه رمضان را بتاخیر انداخت تا اینکه رمضان دیگری فرا رسید، نخست روزه ماه رمضان حاضررا می‌گیرد، سپس قضای گذشته را بعد ازماه رمضان بجای می‌آورد و بروی فدیه‌ای نیست‌، خواه این تاخیر یا عذر یا بی‌عذر باشد. و این رای برابر است با مذهب حنفیه. حسن بصری‌، امام مالک و امام شافعی و امام احمد و اسحاق می‌گویند: اگر تاخیر قضای روزه رمضان‌، تا موقعی ‌که‌ رمضان دیگری فرا می‌رسد با عذر باشد، فدیه لازم نیست ولی اگر تاخیر بدون عذر باشد، نخست باید رمضان حاضر را بگیرد سپس بعد از ماه رمضان روزه‌های رمضان گذشته را قضا کند و برای هر روز یک «‌‌مد» طعام فدیه بدهد. این گروه بر رای خویش دلیلی ندارند،‌که شایسته احتجاج باشد. چنان پیدا است که سخن حنفیه درست و صحیح می‌باشد، چه تشریع و قانونگذاری دینی تا نص صحیحی و صریحی نباشد جایز نیست».

 

والله اعلم

وصلی الله وسلم علی محمد وعلی آله وأصحابه والتابعین لهم بإحسان إلی یوم الدین