همانا دوست می‌دارم که در راه خدا جهاد کنم و کشته شوم و باز جهاد کنم و کشته شوم و باز جهاد کنم و کشته شوم

«وَعَنْ أبی هُرَیرَه، رضی الله عنه ، قَال: قَالَ رسولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم: «تَضَمَّنَ اللَّه لـِمنْ خَرَجَ فی سَبیلِه، لا یُخْرجُهُ إلاَّ جِهَادٌ فی سَبیلی، وإیمانٌ بی وَتَصْدِیقٌ برُسُلی فَهُوَ ضَامِنٌ أنْ أدْخِلَهُ الجَنَّه، أوْ أرْجِعَهُ إلى مَنْزِلِهِ الذی خَرَجَ مِنْهُ بما نَالَ مِنْ أجْر، أوْ غَنِیمَه، وَالَّذی نَفْسُ مُحَمَّدٍ بیَدِهِ ما مِنْ کَلْمٍ یُکلَم فی سبیلِ اللَّهِ إلاَّ جاءَ یوْم القِیامهِ کَهَیْئَتِهِ یوْم کُلِم، لَوْنُهُ لَوْن دَم، ورِیحُهُ ریحُ مِسْک، والَّذی نَفْسُ مُحمَّدٍ بِیدِهِ لَوْلا أنْ أَشُقَّ على المُسْلِمینَ ما قعَدْتُ خِلاف سرِیَّهٍ تَغْزُو فی سَببیلِ اللَّه أبَدا، ولکِنْ لا أجِدٌ سعَه فأَحْمِلَهمْ ولا یجدُونَ سعَه، ویشُقُّ علَیْهِمْ أن یَتَخَلفوا عنِّی، وَالذی نفْسُ مُحَمَّد بِیدِه، لَودِدْتُ أن أغزوَ فی سبِیلِ اللَّه، فَأُقْتَل، ثُمَّ أغْزو، فَأُقتل، ثُمَّ أغزو، فَأُقتل»» رواهُ مُسلمٌ وروى البخاریُّ بعْضه.

۱۲۹۴- «از ابو هریره رضی الله عنه روایت شده که:
رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: خداوند چنین تضمین نموده برای کسی که در راه او بیرون آید و او را چیزی جز جهاد در راهم و ایمان به من و تصدیق به فرستادگانم، بیرون نکرده باشد. پس او ضامن است که او را به بهشت داخل کنم، یا اینکه او را همراه مزد یا غنیمت به منزلی که از آن برآمده باز گردانم، و سوگند به ذاتی که جان محمد صلی الله علیه وسلم در دست اوست، هیچ زخمی نیست که در راه خدا بوجود آمده، مگر اینکه در روز قیامت به همان شکلی که در روز زخم خوردن بوده، می‌آید که رنگش رنگ خون و بویش بوی مشک است.
و سوگند به ذاتی که جان محمد صلی الله علیه وسلم در دست اوست، اگر بر مسلمین گران نیاید، هرگز از پشت یک سریهء که در راه خدا جل جلاله جهاد می‌کند، نمی‌نشستم، ولی توانائیی نمی‌بینم که آنها را با خود ببرم و آنها هم این توانائی را ندارند. و بر آنها گران می‌آید که از من تخلف کنند، و سوگند به ذاتی که جان محمد صلی الله علیه وسلم در دست اوست، همانا دوست می‌دارم که در راه خدا جهاد کنم و کشته شوم و باز جهاد کنم و کشته شوم و باز جهاد کنم و کشته شوم».