هفتاد و دومین پایه از پایه‌های ایمان: غیرت داشتن و ترک بی ناموسی

زیرا الله تعالى می­فرماید: ﴿قُوٓاْ أَنفُسَکُمۡ وَأَهۡلِیکُمۡ نَارٗا وَقُودُهَا ٱلنَّاسُ وَٱلۡحِجَارَهُ…﴾ [اتحریم: ۶]. «…خودتان و خانواده­ی خودتان را از آتشی حفظ کنید که هیزمش انسان و سنگ است…». همچنین می­فرماید: ﴿وَقُل لِّلۡمُؤۡمِنَٰتِ یَغۡضُضۡنَ مِنۡ أَبۡصَٰرِهِنَّ وَیَحۡفَظۡنَ فُرُوجَهُنَّ…﴾ [النور: ۳۱]. «و به زنان مؤمن بگو نگاه خود را [از نامحرم] کوتاه کنند و پاکدامنی کنند…».

پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «إِنَّ اللَّهَ یَغَارُ وَإِنَّ الْمُؤْمِنَ یَغَارُ وَغَیْرَهُ اللَّهِ أَنْ یَأْتِىَ الْمُؤْمِنُ مَا حَرَّمَ عَلَیْهِ»[۱]. «همانا خداوند به غیرت می­افتد و همانا مؤمن به غیرت می­افتد، و خداوند وقتی به غیرت می­افتد که مؤمن کاری را انجام دهد که بر وی حرام شده است». حدیث ام المؤمنین ام سلمۀل «أَنَّ النَّبِیَّ  صلی الله علیه وسلم کَانَ عِنْدَهَا وَفِی الْبَیْتِ مُخَنَّثٌ فَقَالَ الْمُخَنَّثُ لِأَخِی أُمِّ سَلَمَهَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِی أُمَیَّهَ إِنْ فَتَحَ اللَّهُ لَکُمْ الطَّائِفَ غَدًا أَدُلُّکَ عَلَى بِنْتِ غَیْلَانَ فَإِنَّهَا تُقْبِلُ بِأَرْبَعٍ وَتُدْبِرُ بِثَمَانٍ فَقَالَ النَّبِیُّ  صلی الله علیه وسلم : لَا یَدْخُلَنَّ هَذَا عَلَیْکُنَّ»[۲]. «پیامبر  صلی الله علیه وسلم نزد وی بود در حالی که در خانه شخص مخنثی بود و آن مخنث به برادر ام سلمه عبدالله بن امیه گفت: اگر فردا به اذن خداوند طائف فتح شد، تو را به دختر غیلان توصیه می­کنم، زیرا اگر به او از جلو بنگری­ چهار [چین خوردگی] و اگر از پشت بنگری هشت [چین خوردگی] می­بینی؛ پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرمود: چنین کسی را نزد خود راه ندهید». از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت شده است: پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «إِنَّ الْغَیْرَهَ مِنَ الإِیمَانِ، وَإِنَّ الْمَذَاءَ مِنَ النِّفَاقِ»[۳]. «غیرت از ایمان است و بی­ناموسی از نفاق و بی­ناموس دیوث[۴] است». حلیمی گفته است: المذاء به معنی جمع شدن مردان و زنان و خلوت کردن آنها و خارج شدن مذی است و از ریشۀ «المذی» می­باشد گفته شده است: آن ارسال مردان با زنان است و وقتی گفته می­شود «مذیت الفرس» یعنی آن را برای چریدن فرستاده­ای».

 

 

 

[۱]– صحیح بخاری: ۵۲۲۳؛ صحیح مسلم: ۷۱۷۱؛ سنن ترمذی: ۱۱۶۸؛ صححه آلبانی.                            

[۲]– صحیح بخاری: ۵۳۲۴- ۵۲۳۵- ۵۸۸۷٫

[۳]– شعب الإیمان: ۱۰۷۹۷؛ مصنف عبدالرزاق: (۱۰/۱۹۵۲۱)؛ ضعفه آلبانی: ضعیف الجامع: ۱۵۱۲٫

[۴]– از پیامبر  صلی الله علیه وسلم پرسیدند دیوث کیست؟ فرمود: کسی‌که عمل زشت را نزد اهلش انجام می­دهد. (حادی الأرواح إلی بلاد الأفراح از ابن قیم). (مترجم)