هشتمین پایه از پایه‌های ایمان: ایمان به جمع و حشر شدن انسان‌ها بعد از برانگیخته شدن آن‌ها از قبرهای‌شان

زیرا الله تعالی می­فرماید: ﴿أَلَا یَظُنُّ أُوْلَٰٓئِکَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ۴ لِیَوۡمٍ عَظِیمٖ ۵ یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۶﴾ [المطففین: ۴-۶]. «آیا اینان نمی­دانند که دوباره زنده می­شوند * در روزی [بس] بزرگ * روزی‌که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می­ایستند». و همچنین دلیل دیگر حدیث عبد الله بن عمر  رضی الله عنهما که از پیامبر  صلی الله علیه وسلم روایت می­فرماید: «﴿یَوۡمَ یَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۶﴾ حَتَّى یَغِیبَ أَحَدُهُمْ فِی رَشْحِهِ إِلَى أَنْصَافِ أُذُنَیْهِ». «روزی‌که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می­ایستند تا اینکه شخص در عرقی که تا نصفۀ گوشش می­رسد، قرار می­گیرد»[۱].

 

 

 

[۱]– صحیح بخاری: ۴۹۳۸- ۶۵۳۱؛ سنن ترمذی: ۲۴۲۲- ۳۳۳۵- ۳۳۳۶؛ سنن ابن ماجه: ۴۲۷۸؛ و آلبانی آن را صحیح دانسته است.