ابن تیمیّه میگوید: «وبالجمله فمن قال أو فعل ما هو کفر کفَر بذلک وإن لم یقصد أن یکون کافراً إذ لا یقصد الکفر أحد إلا ما شاء الله»؛ «خلاصه اینکه هر کس سخنی بگوید یا کاری انجام دهد که کفر میباشد، با آن کافر میشود؛ اگرچه قصد کافر شدن را هم نداشته باشد. برای اینکه کسی قصد کفر نمیکند مگر آنچه که خداوند بخواهد».[۱]
[۱]– الصارم المسلول ص۱۵۴٫