هر کسی در جایی که به ناموس مسلمانی گزندی برسد و هتک حرمت گردد؛ از یاریش دست بکشد

«مَا مِنَ امْرِئٍ یَخْذُلُ مُسْلِمًا فِی مَوْطِنٍ یُنْتَقَصُ فِیهِ مِنْ عِرْضِهِ وَیُنْتَهَکُ فِیهِ مِنْ حُرْمَتِهِ إِلَّا خَذَلَهُ اللهُ فِی مَوْطِنٍ یُحِبُّ فِیهِ نُصْرَتَهُ وَمَا مِنْ أَحَدٍ یَنْصُرُ مُسْلِمًا فِی مَوْطِنٍ یُنْتَقَصُ فِیهِ مِنْ عِرْضِهِ وَیُنْتَهَکُ فِیهِ مِنْ حُرْمَتِهِ إِلَّا نَصَرَهُ اللهُ فِی مَوْطِنٍ یُحِبُّ فِیهِ نُصْرَتَهُ».^[۱]

«هر کسی در جایی که به ناموس مسلمانی گزندی برسد و هتک حرمت گردد؛ از یاریش دست بکشد، خداوند در جایی که دوست دارد یاریش کند، از یاری وی دست می‌کشد و هر کسی که در جایی که به ناموس مسلمانی گزندی برسد و هتک حرمت گردد، یاری و نصرت رساند، خداوند در جایی که دوست دارد او را یاری رساند، به او کمک و یاری می‌کند».

[۱]– ابوداوود، ۴۲۴۹ و طبرانی، ۴۶۰۲٫

آلبانی در صحیح الجامع (۵۶۹۰) می‌گوید حسن است.