هر عمل فرزند آدم برای اوست، غیر از روزه که برای من است و من پاداش آن را می دهم

وعنْ أَبی هُریره رضِی اللَّه عنْه، قال: قال رسُولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَیْهِ وسَلَّم: « قال اللَّه عَزَّ وجل: کُلُّ عملِ ابْنِ آدم لهُ إِلاَّ الصِّیام، فَإِنَّهُ لی وأَنَا أَجْزِی بِه. والصِّیام جُنَّهٌ فَإِذا کَانَ یوْمُ صوْمِ أَحدِکُمْ فلا یرْفُثْ ولا یَصْخَب،فَإِنْ سابَّهُ أَحدٌ أَوْ قاتَلَه، فَلْیقُل: إِنِّی صَائم. والَّذِی نَفْس محَمَّدٍ بِیدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائمِ أَطْیبُ عِنْد اللَّهِ مِنْ رِیحِ المِسْک. للصَّائمِ فَرْحَتَانِ یفْرحُهُما: إِذا أَفْطرَ فَرِحَ بفِطْرِه، وإذَا لَقی ربَّهُ فرِح بِصوْمِهِ » متفقٌ علیه. وهذا لفظ روایهِ الْبُخَارِی. وفی روایه له: « یتْرُکُ طَعامَه، وَشَرابَه، وشَهْوتَه، مِنْ أَجْلی، الصِّیامُ لی وأَنا أَجْزِی بِه، والحسنَهُ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا » . وفی روایه لمسلم: « کُلُّ عَملِ ابنِ آدَمَ یُضَاعفُ الحسَنَهُ بِعشْر أَمْثَالِهَا إِلى سَبْعِمِائه ضِعْف. قال اللَّه تعالى : « إِلاَّ الصَّوْمَ فَإِنَّهُ لِی وأَنا أَجْزی بِه: یدعُ شَهْوتَهُ وَطَعامَهُ مِنْ أَجْلی. لِلصَّائم فَرْحتَان:فرحه عند فطره، فَرْحهٌ عِنْدَ لقَاء رَبِّه. ولَخُلُوفُ فیهِ أَطْیَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ ریحِ المِسْکِ» .

از ابو هریره رضی الله عنه روایت شده که: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: خدای عزوجل می فرماید: هر عمل فرزند آدم برای اوست، غیر از روزه که برای من است و من پاداش آن را می دهم و روزه سپری است (در مقابل دوزخ یا گناهان) و چون روز روزهء یکی از شما باشد، باید ناسزا نگوید، و فریاد نکشد و با کسی درگیر نشود و اگر کسی او را دشنام داد یا با او جنگ کرد، باید بگوید: من روزه دارم و سوگند به ذاتی که جان محمد در دست اوست، همان بوی دهان روزه دار در نزد خداوند از بوی مشک نیکوتر است. و برای روزه دار دو شادی است که بدان شاد می شود، یکی که چون افطار کند شاد می شود و دیگری که چون پروردگارش را ملاقات کند به روزه اش شاد می گردد. و این لفظ بخاری است و در روایتی از او آمده که روزه دار طعام و آشامیدنی و شهوت خود را از جهت من ترک می کند. روزه از برای من است و من بدان پاداش می دهم و حسنه به ده برابرش. و در روایتی از مسلم آمده که هر عمل فرزند آدم، چند برابر می شود، نیکی به ده برابرش تا هفتصد برابرش. الله تعالی فرمود: مگر روزه که همانا از برای من است و من بدان پاداش می دهم، شهوت و طعام خود را به دستور من می گذارد و برای روزه دار دو شادی است: یک شادی در وقت افطارش و یک شادی در وقت ملاقات با پرودرگارش و بوی دهن روزه دار در نزد خدای متعال از بوی مشک بهتر است.

[ متفق علیه]