هر عمل آدمی‌زاد دو چندان می‌شود و هر نیکی، ده برابر تا هفت صد برابر می‌شود

«کُلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ یُضَاعَفُ، الْحَسَنَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا إِلَى سَبْعمِائَه ضِعْفٍ، قَالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: إِلَّا الصَّوْمَ، فَإِنَّهُ لِی وَأَنَا أَجْزِی بِهِ، یَدَعُ شَهْوَتَهُ وَطَعَامَهُ مِنْ أَجْلِی لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ: فَرْحَهٌ عِنْدَ فِطْرِهِ، وَفَرْحَهٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ وَلَخُلُوفُ فِیهِ أَطْیبُ عِنْدَ اللهِ مِنْ رِیحِ الْمِسْکِ».[۱]

«هر عمل آدمی‌زاد دو چندان می‌شود و هر نیکی، ده برابر تا هفت صد برابر می‌شود، خداوندﻷ می‌فرماید: جز روزه که مال من است و به آن پاداش می‌دهم، چون که روزه‌دار خواسته‌هایش و خوراکش را به خاطر من ترک می‌کند؛ روزه‌دار دو خوشی دارد: یکی هنگام افطار و دیگری هنگام دیدار پروردگارش و به تأکید که بوی دهان روزه‌دار از بوی مشک نزد خداوند خوش‌بوتر است».

[۱]– مسلم، ۱۹۴۵٫