هر اندازه دربارۀ سیرۀ نبوی نوشته و گفته شود، پایانی ندارد:

هر اندازه دربارۀ سیرۀ نبوی نوشته و گفته شود، پایانی ندارد:

زندگی­نامۀ افراد بزرگ – به طور کل- اگر یک یا چندین مرتبه بیان یا نوشته شود، تمام می­گردد و سخن در این زمینه کاری تکراری به شمار می­رود و همان تلاش پیشینیان، متأخّران را از تحقیق و نگارش در این باره، بی­نیاز می­سازد.

امّا مورّخان و راویان از ابتدای اسلام تاکنون به سیرۀ پیامبر صلی الله علیه وسلم توجّه نموده و کتاب­های فراوانی به چندین زبان نوشته شده و هنوز هم موضوعی جدید به شمار می­رود و بلکه – با وجود فراوانی مطالب و سخنانی که در این مورد بیان می­گردد- روز به روز بر تازگی و جذّابیّتش افزوده می­شود.

بر این اساس، اگر بخواهی دربارۀ موضوعی از موضوعات علمی، فکری، اخلاقی، رفتاری، اجتماعی، سیاسی، بیانی و بلاغی، زبانی و… تحقیق نمایی، موارد فراوانی را در سیرۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم می­یابی که هدف و نیاز پژوهشگر را برآورده می­سازد و علاوه بر این، مطالب دیگری نیز برای کسی که بیشتر بخواهد، وجود دارد. بنابراین سیرۀ نبوی چشمۀ بزرگ و لبریزی است که خیر بیرون می­ریزد و با وجود تفاوت در علاقه­ها و گرایش­ها، تمامی مردم از آن بهره می­برند. هر چند موضوعی که سیرۀ نبوی آن را بررسی می­نماید متّکی بر تجربه و فکری که بر اساس دلیل و برهان باشد و به‎وسیلۀ آن ردّ و نقض شود، نیست – یعنی مانند نظریّه­های علمی که با گذشت زمان، دچار تجدید و تغییر می­شوند، نیست- و بلکه از لحاظ اصل و مبدأ، بر پایۀ نقل و روایت است و با وجود این، میدان و زمینۀ وسیعی برای استنباط احکام، قوانین، قواعد علوم، محاسن آداب و اخلاق و امثال آن به شمار می­رود.[۱]

[۱]– نک: مقدّمۀ کتاب: حدائق الأنوار ومطالع الأسرار، ج ۱، ص ۳٫