هرگاه پیامبر صلی الله علیه وسلم در بین دو گزینه مخیر می‌گردید، آسان‌ترین آن‌ها را انتخاب می‌کرد

المؤمنین سیده عایشه رضی الله عنها گفته است:

«مَا خُیِّرَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بَیْنَ أَمْرَیْنِ قَطُّ إِلَّا اخْتَارَ أَیْسَرَهُمَا حَتَّى یَکُونَ إِثْمًا، فَإِذَا کَانَ إِثْمًا کَانَ أَبْعَدَ النَّاسِ مِنْهُ، وَمَا انْتَقَمَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لِنَفْسِهِ مِنْ شَیءٍ اتُنْتَهَکَ مِنْهُ إِلَّا أَنْ تُنْتَهَکَ حُرْمَهٌ هِی اللهِ عَزَّ وَجَلَّ فَینْتَقِمُ لِلهِ عَزَّ وَجَلَّ».^[۱]

«هرگاه پیامبر صلی الله علیه وسلم در بین دو گزینه مخیر می‌گردید، آسان‌ترین آن‌ها را انتخاب می‌کرد، مادامی که گناه نبود و اگر گناه می‌بود، دورترین مردم از آن بود و نیز هیچ وقت در هیچ کاری برای خود تنبیه نکرد، مگر در کاری که حرمت حدود خدا شکسته می‌شد که در این صورت، به خاطر خدا مجازات می‌کرد».

[۱]– بخاری، ۵۶۶۱ و مسلم، ۴۲۹۴