هرگاه مسافر از سرزمینی که در آن عذاب نازل شده بگذرد

عَن ابْنِ عُمَر رضی الله عنهما أَنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلملَمَّا مَرَّ بِالحِجْرِ قَالَ: «لاَ تَدْخُلُوا مَسَاکِنَ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ إِلَّا أَنْ تَکُونُوا بَاکِینَ، أَنْ یُصِیبَکُمْ مَا أَصَابَهُمْ» ثُمَّ تَقَنَّعَ بِرِدَائِهِ وَهُوَ عَلَى الرَّحْلِ».^[۱]

از ابن عمر رضی الله عنهما روایت شده است: هنگامی‌که پیامبر صلی الله علیه وسلماز سرزمین “حجر” گذشت، فرمود: «به سکونتگاه‌های کسانی که به خویشتن ستم کردند، جز گریه‌کنان وارد نشوید؛ مبادا آن چه به آنان رسید، به شما نیز برسد». سپس رسول الله صلی الله علیه وسلمسر خویش را پوشاند و سواره از آنجا گذشت.

[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۳۳۸۰ و مسلم حدیث شماره ۲۹۸۰ با لفظ بخاری