هرگاه لقمه‌ی یکی از شما به زمین افتاد

از انس رضی الله عنه آمده است:

«کَانَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کَانَ إِذَا أَکَلَ طَعَامًا لَعِقَ أَصَابِعَهُ الثَّلَاثَ، قَالَ: وَقَالَ: «إِذَا سَقَطَتْ لُقْمَهُ أَحَدِکُمْ فَلیأخُذهَا ولْیمِطْ عَنْهَا الْأَذَى وَلْیَأْکُلْهَا، وَلَا یَدَعْهَا لِلشَّیْطَانِ»، وَأَمَرَنَا أَنْ نَسْلُتَ الْقَصْعَهَ، قَالَ: «إِنّکُمْ لَا تَدْرُونَ فِی أَیِّ طَعَامِکُمُ الْبَرَکَهُ».^[۱]

رسول الله صلی الله علیه وسلم وقتی غذایی می‌خورد، سه انگشت خود را می‌لیسید و می‌فرمود:

«هرگاه لقمه‌ی یکی از شما به زمین افتاد، آن‌را بردارد و خاک و خاشاک آن‌را بزداید و بعد بخورد و برای شیطان نگذارد».

[۱]– مسلم، ۳۷۹۵٫