هرگاه خداوند، عبدی را دوست بدارد او را برایِ بندگانش محبوب می‌گرداند

رسول الله صلی الله علیه وسلم  فرمود:

«إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَتَعَالَى إِذَا أَحَبَّ عَبْدًا نَادَى جِبْرِیلَ إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَبَّ فُلاَنًا فَأَحِبَّهُ فَیُحِبُّهُ جِبْرِیلُ، ثُمَّ یُنَادِى جِبْرِیلُ فِى السَّمَاءِ إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَبَّ فُلاَنًا فَأَحِبُّوهُ، فَیُحِبُّهُ أَهْلُ السَّمَاءِ وَیُوضَعُ لَهُ الْقَبُولُ فِى أَهْلِ الأَرْضِ». (متّفقٌ علیه).
 
«خداوندِ تبارک و تعالی هر وقت بنده‌ای را دوست بدارد به جبرئیل علی الصلاه والسلام می‌گوید:

 «خداوند، فلان کس را دوست می‌دارد پس تو نیز او را دوست بدار پس جبرئیل هم او را دوست می‌دارد، سپس جبرئیل در آسمان، ندا سر می‌دهد:

«خداوند، فلان کس را دوست می‌دارد پس او را دوست بدارید»

 در نتیجه ساکنانِ آسمان، او را دوست می‌دارند و در میانِ ساکنانِ زمین نیز، دوستی و رضایت از او قرار داده می‌شود».

مقاله پیشنهادی

آنچه به هنگام بازگشت از حج یا عمره یا غیره گفته می‌‌شود

عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ رضی الله عنهما قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه …