وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
مسلم و ابوداوود از عدی بن عمیره‌ی کندی روایت کرده‌اند که الله علیه وسلم فرموده است: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ، مَنْ عُمِّلَ مِنْکُمْ لَنَا عَلَى عَمَلٍ فَکَتَمَنَا مِنْهُ مِخْیَطًا، فَمَا فَوْقَهُ فَهُوَ غُلٌّ یَأْتِی بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ»؛ «ای مردم! هرکس که ما وی را به کاری بگماریم و آنگاه او یک سوزنِ دوزندگی یا بیش‌تر از آن را از ما پنهان سازد در روز قیامت طوق آهنینی خواهد بود که بر گردن خواهد داشت»؛
در این هنگام مردی انصاری برپا خاست و گفت: ای رسول خدا! مرا از کارگزاری برکنار کنید! و پیامبر فرمود: «وَمَا ذَاکَ؟!» «به چه دلیل؟!» آن مرد عرض کرد: آخر من شنیدم که شما چنین و چنان فرمودید!
پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «وَأَنَا أَقُولُ: ذَلِکَ مَنِ اسْتَعْمَلْنَاهُ عَلَى عَمَلٍ فَلْیَأْتِ بِقَلِیلِهِ، وَکَثِیرِهِ، فَمَا أُوتِیَ مِنْهُ أَخَذَهُ وَمَا نُهِیَ عَنْهُ انْتَهَى»[۱]؛ «من آن را اکنون می‌گویم هرکس را که به کاری گمارده‌ایم باید اندک یا زیادی مال حاصل در آن را بیاورد و آنگاه هرچی از آن مال را که به وی داده میشود، برگیرد و هرچیز هم که وی از گرفتنش نهی میشود از گرفتن آن پرهیز کند».
[۱]– صحیح مسلم (۱۸۳۳) و ابو داود (۳۵۸۱).