هرکس که (به عنوان عزاداری) موهایش را بتراشد و با صدا و ناله‌ی بلند بگرید و لباسش را پاره کند، از ما نیست

نسایی و ابوداوود هم از یزید بن اوس روایت کرده‌اند که او گفت: هنگامی که بر ابوموسی اشعری که در بستر مرگ بود وارد شدم، زنش خواست که گریه و شیون کند یا به خاطر (بیمای و احتمال مرگ) غمگین و اندوهگین شود و خود را برای عزاداری آماده کند که در این هنگام ابوموسی خطاب به او گفت: آیا مگر فرموده‌ی پیامبر صلی الله علیه وسلم را نشنیده‌ای؟ و زنش در جواب گفت: آری، شنیده‌ام و سکوت اختیار کرد. یزید بن اوس در ادامه می‌افزاید: هنگامی که ابوموسی درگذشت، من زنش را دیدم و از او سؤال کردم که در آن روز، ابوموسی به تو چه گفت؟ و او در پاسخ گفت: پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«لَیْسَ مِنَّا مَنْ حَلَقَ وَمَنْ سَلَقَ وَمَنْ خَرَقَ».[۱]

«هرکس که (به عنوان عزاداری) موهایش را بتراشد و با صدا و ناله‌ی بلند بگرید و لباسش را پاره کند، از ما نیست».

شیخان (مسلم و بخاری) هم، هردو، حدیث: «إِنَّ المَیِّتَ لَیُعَذَّبُ بِبُکَاءِ أَهْلِهِ عَلَیْهِ»[۲]. «بی‌گمان، انسان مرده بر اثر گریه‌ی خانواده‌اش عذاب داده می‌شود» را با اختلاف در الفاظ، از عمر، عبدالله بن عمر، حفصه دختر عمر، صهیب و مغیره بن شعبه روایت کرده‌اند.

[۱]– ابو داود (۳۱۳۰)، آلبانی گوید: صحیح.

[۲]– صحیح بخاری (۱۲۸۶).