وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
پیامبرصلی الله علیه وسلم، گناه جوینده‌ی فتوا را بر دوش عالم سهل‌انگاری در فتوا و گمراه‌کننده‌ی دیگران با این سهل‌انگاری نهاده است و بنا به آنچه ابوداوود از ابوهریره روایت کرده است، فرموده است:
«مَنْ أُفْتِیَ بِغَیْرِ عِلْمٍ کَانَ إِثْمُهُ عَلَى مَنْ أَفْتَاهُ».[۱]
«هرکس که بدون علم برای او فتوا داده شده است، گناهش بر عهده ی مفتی است»
سلیمان مهری در روایت خود بر این افزوده است:
«وَمَنْ أَشَارَ عَلَى أَخِیهِ بِأَمْرٍ یَعْلَمُ أَنَّ الرُّشْدَ فِی غَیْرِهِ فَقَدْ خَانَهُ».[۱]
«و هرکس که به برادر دینی‌اش پیشنهاد و راهنمایی‌ای بدهد که می‌داند که راه درست و صواب در چیز دیگری است (نه در آنچه خودش گفته)، در حقیقت، به او خیانت کرده است».
[۱]– ابو داود (۳۶۵۷) آلبانی گوید: حسن.
[۲]– ابو داود (۳۶۵۷) آلبانی گوید: حسن.