وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
مسلم، ابوداوود و ابن ماجه از ابوهریره روایت کرده‌اند که گفت: پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:
«مَنْ سَمِعَ رَجُلًا یَنْشُدُ ضَالَّهً فِی الْمَسْجِدِ فَلْیَقُلْ لَا رَدَّهَا اللهُ عَلَیْکَ فَإِنَّ الْمَسَاجِدَ لَمْ تُبْنَ لِهَذَا».[۱]
«هرکس شنید که شخصی در مسجد به دنبال گشمده‌اش می‌گردد، بگوید: خداوند آن را به تو برنگرداند! زیرا مساجد برای چنین کارهایی بنا نشده‌اند»؛
یک حدیث مشابه این هم از بریده روایت شده است که در آن آمده است که: خود پیامبر صلی الله علیه وسلم به شخص دنبال‌کننده‌ی گمشده گفته است:
«لَا وَجَدْتَ، إِنَّمَا بُنِیَتِ الْمَسَاجِدُ لِمَا بُنِیَتْ لَهُ».[۲]
«گمشده‌ات را پیدا نکنی! مساجد برای همان چیزی بنا شده‌اند که برای آن ساخته شده‌اند».
دعاکردن بر شخص جوینده‌ی مال گمشده در مسجد به اینکه گمشده‌اش را نیابد، یک مجازات برای شخص جوینده و رفتارکردن برعکس قصد اوست که این خود بیانگر نهی مؤکد شارع از انجام چنین کاری است. امام نووی می‌گوید: موارد هم‌معنا با این (اعلام و جستجوی گمشده)، از قبیل خرید و فروش، صنعتگری، اجاره و غیره نیز بر آن قیاس می‌شوند (و انجام‌شان در مسجد روا نیست).
[۱]– صحیح مسلم (۵۶۸).
[۲]– صحیح مسلم (۵۶۹).