وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
در روایتی از ابوهریره رضی الله عنه هم آمده که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:
«مَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ بِحَدِیدَهٍ فَحَدِیدَتُهُ فِی یَدِهِ یَتَوَجَّأُ (یطعن) بِهَا فِی بَطْنِهِ فِی نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِیهَا أَبَدًا، وَمَنْ شَرِبَ سُمًّا فَقَتَلَ نَفْسَهُ فَهُوَ یَتَحَسَّاهُ (یشربه) فِی نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدًا مُخَلَّدًا فِیهَا أَبَدًا، وَمَنْ تَرَدَّى مِنْ جَبَلٍ فَقَتَلَ نَفْسَهُ فَهُوَ یَتَرَدَّى فِی نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدًا مُخَلَّدًا فِیهَا أَبَدًا».[۱]
«هرکس خود را با تکه آهنی [چاقو، شمشیر، یا امثال آن و یا هرچیز کشنده‌ی دیگری] بکشد، در آتش جهنم، در حالی که آن تکه آهن را در دست دارد و به شکم خود فرو می‌برد، برای همیشه ماندگار خواهد بود و هرکس که زهر بنوشد و با آن خودکشی کند، در آتش جهنم هم برای همیشه، آن را خواهد نوشید و هرکس با انداختن خود از کوه خودکشی کند، در آتش جهنم هم برای همیشه سقوط خواهد کرد و در آن زنده و ماندگار خواهد بود».
[۱]– صحیح بخاری (۵۷۷۸) و صحیح مسلم (۱۰۹).