مردی از راهی عبور می کرد، تشنگی بر او فشار آورد، به چاهی رسید وبه داخل آن چاه رفت، واز آن آب نوشید، سپس بیرون آمد و دید که سگی زبان خود را بیرون آورده، و از شدت تشنگی خاک می خورد، با خود گفت: همچنان که تشنگی بر من فشار آورده این سگ نیز به این حد از تشنگی رسیده است، پس کفش خود را از آب پر کرد وآن را با دهان خود گرفت، واز چاه بالا آمد، وسگ را آب نوشاند، (به خاطر این عمل) خداوند (از او راضی گردید واین عملش را پذیرفت) واو را آمرزید، گفتند: ای رسول خدا، آیا در (نیکی به) حیوانات وچهارپایان نیز برای ما اجر وپاداش وجود دارد؟ فرمود: در (نیکی کردن به) هر موجود زنده ای اجر وپاداش می باشد.
(روایت امام بخاری ومسلم از سیدنا ابو هُرَیْره رضی الله عنه).