عقل سلیم در نزد اهل سنت همان عقلی است که در برابر شکوه و عظمت الله تعالی، راضی، خشنود و مطمئن است، همان عقلی که در آفریدههای سترگ و پراکنده ی الله عزوجل در پهنه ی گیتی به تفکر و تدبر می نشیند و سرانجام سر تسلیم فرود میآورد.
اهل سنت مانند مسیحیان عقل را در حاشیه قرار نمیدهند و مباحث عقلی را مطلقاً زشت، ناپسند نمیدانند، بلکه فقط زمانی آن را مذموم می دانند که بر ادلهی شرعی مقدم شوند یا با آن مخالف باشند.
شایان ذکر است عقل سلیم در زمینهی امور غیبی یا همان مسایل عقیدتی که با سمع حاصل می شوند، هیچ دخل و تصرفی ندارد، اما در مسایلی که با آنها بر یگانگی و یکتا بودن الله تعالی، علم، قدرت، حکمت، رستاخیز، جزا، پاداش و غیره استدلال می شود، قرآن از عقل بشری می خواهد تا با اندیشیدن در آنها به هدایت دست یابد. زیرا چنین ادله ای به فهم درست متون و تثبیت اعتقاد کمک میکنند، از این رو کسی که اندک تدبری در آیات قرآن داشته باشد، با آیاتی روبرو میشود که عقل بشری را به تفکر، بصیرت و اندیشه فرا می خوانند.
اگر مجال عقل بشری گشوده شود تا در پهنهی گیتی به حرکت در آید، در آن صورت سختیها و مشکلات را رام و مسخر و انسان را به شاهراه تمدن، که همان راه رسیدن به خیر و سعادت است، خواهد رساند؛ بیگمان حرکت عقل در چنان مسیری نه تنها پسندیده و زیباست، بلکه مسیر طبیعی و درستش همان خواهد بود و بس! اما وقتی به عقل اجازه داده شود تا در مسایل غیبی فرو رود، یا بدان تشویق و ترغیب شود، در آن صورت در حق انسان امروز و آینده دچار خطای فاحش و حماقت بزرگی شدهایم و با درگیر کردنش در چنین مسایلی در حقیقت او را به پرتگاه کشانده، خوار و زبونش کردهایم. آری! این است نگرش درست به نقش عقل در نزد اهل سنت و بر این باوریم اگر عقل نور خود را از کتاب و سنت بگیرد و آن دو را چراغ فراروی خود قرار دهد و به کمکشان احکام دینش را -اعم از مسایل عقیدتی، عبادتی، اخلاقی، معاملاتی و غیره فهم و درک کند، در آن صورت از بزرگترین نعماتی به شمار خواهد آمد که از شکر آن عاجز خواهیم بود[۱].
[۱]– الإبانه عن شریعه الفرقه الناجیه: ۱/۱۷،۱۶،۱۵٫