وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
نگاه کردن به نامحرم
«کُتِبَ عَلَى ابْنِ آدَمَ نَصِیبُهُ مِنَ الزِّنَا، مُدْرِکٌ ذَلِکَ لَا مَحَالَهَ، فَالْعَیْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَرُ، وَالْأُذُنَانِ زِنَاهُمَا الِاسْتِمَاعُ، وَاللِّسَانُ زِنَاهُ الْکَلَامُ، وَالْیَدُ زِنَاهَا… وَالْقَلْبُ یَهْوَى وَیَتَمَنَّى، وَیُصَدِّقُ ذَلِکَ الْفَرْجُ وَیُکَذِّبُهُ».[۱]
«هر انسانی نصیبی از زنا برای او مقدر شده که حتما آن را انجام می‌دهد. زنای چشمان نگاه کردن (به نامحرم) است. زنای گوش‌ها گوش دادن (به محرمات) است. زنای زبان گفتار (ناروا و…) است. زنای دست (گرفتن مال حرام و…) است همواره دل هوس می‌کند و آرزوی چیزی را در خود می‌پروراند و شرمگاه آن را تائید یا تکذیب می‌کند (یعنی آن آرزو عملی میشود یا عملی نمی‌گردد)».
[۱]– صحیح مسلم (۲۶۵۷).