نگاه مادی به زندگی همان آبی است که درخت حرص و طمع را بارور میسازد؛ به همین سبب، الله متعال هرگاه در کتاب خود از حقوق مردم سخن میگوید معمولا در پی آن آنها را به عبادت امر میکند، زیرا این، جهان دیگر و خالقی را به یاد آنها میآورد که انسانها را برای عفو و گذشت گرامی میدارد. اینگونه میان طبیعت فطری انسانها [یعنی بخل و حرص] و وحی الهی موازنه ایجاد شده و دو کفهٔ ترازوی زندگی هماهنگ میشود.
الله متعال پس از ذکر حقوق همسران بر یکدیگر [بلافاصله در آیهٔ بعد] میفرماید:
﴿حَافِظُواْ عَلَى الصَّلَوَاتِ والصَّلاَهِ الْوُسْطَى وَقُومُواْ لِلّهِ قَانِتِینَ﴾.
(بر نمازها و نماز میانه (نماز عصر) مواظبت کنید و خاضعانه برای الله به پا خیزید).
شیخ عبدالعزیز طریفی (العقلیه اللبرالیه: ۳۲).