نهی امام شافعی از علم کلام و جدل

• هروی از ربیع بن سلیمان نقل می‏کند که: (از شافعی شنیدم که می‏گفت: اگر شخصی کتابهای علمی‏خود را برای دیگری وصیت کند و در میان آنها کتابهای کلامی ‏باشد. این کتابها در وصیت او داخل نمی‏شود چون علم نیستند).[۱]
• هروی از حسن زعفرانی نقل می‏کند که: (از شافعی شنیدم می‏گفت: در کلام جز یک بار با کسی مناظره نکردم و نسبت به آن از خداوند طلب مغفرت دارم).[۲]
• هروی از ربیع بن سلیمان آورده است که: (شافعی فرمود: اگر اراده می‏کردم که برای هر کدام از مخالفین کتاب بزرگی بنویسم این عمل را انجام می‏دادم ولی کلام در شأن من نیست و دوست ندارم چیزی از آن بر من نسبت داده شود).[۳]
• ابن بطه از ابی ثور نقل می‏کند که: (شافعی به من فرمود: ندیدم کسی لباس کلام بر تن کند و رستگار شود).[۴]
• هروی از یونس مصری نقل می‏کند که گفت: (شافعی فرمود: اگر خداوند شخص را بدانچه از آن نهی کرده -جز شرک – مورد امتحان قرار دهد برای او بهتر است از اینکه او را به کلام بیازماید).[۵]

و این سخنان امام شافعی  رحمه الله بود در خصوص مسائل اصول دین و موضع وی در قبال علم کلام.

 

 

[۱] – ذم الکلام (ق- ۲۱۳)، الذهبی ، السیر (۱۰/۳۰).

[۲] – ذم الکلام (ق- ۲۱۳)، الذهبی ، السیر (۱۰/۳۰).

[۳] – ذم الکلام (ق- ۲۱۵).

[۴] – الإبانه الکبری، ص۵۳۵-۵۳۶٫

[۵] -ابن ابی حاتم، مناقب الشافعی، ص۱۸۲٫