نمایش با چهره

فرد شرور خود را با لباس صالحان نشان می‌دهد و فرد خائن با امانت مردم زندگی می‌کند و فرد حیله‌گر با صدق و امانت خود را می‌پوشاند و شخص دیکتاتور با چهره­ی آزادی خود را به مردم نمایش می‌دهد: ﴿وَلَوۡ نَشَآءُ لَأَرَیۡنَٰکَهُمۡ فَلَعَرَفۡتَهُم بِسِیمَٰهُمۡۚ وَلَتَعۡرِفَنَّهُمۡ فِی لَحۡنِ ٱلۡقَوۡلِۚ وَٱللَّهُ یَعۡلَمُ أَعۡمَٰلَکُمۡ٣٠﴾ [محمد: ۳۰]^([۱]).

[۱]– یعنی: «اگر ما می‌خواستیم آنان را به تو نشان می‌دادیم و تو از روی قیافه و علامت‌شان، ایشان را می‌شناختی. تو قطعاً آنان را از روی طرز سخن و نحوه گفتار می‌شناسی. خداوند آگاه از کارهایتان می‌باشد (و حقیقت پندار و گفتار و رفتارتان را می‌داند و همگان را خوب می‌شناسد و پاداش لازم را به هر کس خواهد داد).