نمایشی مختصر از کتاب (فصل الخطاب)

طبرسی در اولین صحفه در کتاب مذکور می‌گوید:

«این کتابی است لطیف و شریف که آن را در اثبات تحریف قرآن و رسوایی‌های ظالمان و کینه توزان به رشته‌ی تحریر در آورده‌ام و آن را «فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب الأرباب» نامیده‌ام» نسخه‌ی خطی کتاب در ۴۰۰ صفحه است که یک نسخه از آن در کتابخانه‌ی مرکزی اوقاف به شماره (۲۳۰۷۲) در بغداد موجود می‌باشد. و نسخه‌ی من کپی آن است.

کتاب کلاً تلاش بی‌سرانجامی است که صاحب آن جهد بسیاری را بذل آن کرده تا این‌که‌ فقط دو امر را ثابت کند: یکی تحریف قرآن، و دومی: این‌که‌ این اعتقاد، مذهب همه‌ی علمای طائفه اثنی عشراست. اما کسانی که به عدم تحریف تصریح کرده‌اند درباره‌ی آن‌ها می‌گوید: این دسته به خاطر تقیه این کار را می‌کنند و استدلالاتی قوی را برای آن می‌آورد. و سخنانشان را این‌گونه‌ تأویل نموده‌ که‌ مراد آنان همان قرآن محفوظ نزد امام غائب است.

خلاصه‌ی کتاب: سه مقدمه و دو باب است.

مقدمه‌ی اول: (ص ۱ تا ۲۳): در آن راجع به جمع قرآن و سبب آن سخن رانده و نیز این‌که کیفیت جمع بندی قرآن، قرآن را در معرض نقص قرار داده‌ است.

مقدمه‌ی دوم: (ص ۲۳ تا ص ۲۵): به اقسام تغییراتی پرداخته‌ که‌ امکان حصول دارند و دخول در آن، ممتنع به نظر می‌رسند. و از جمله این صورت‌های حاصله بیان می‌کند که: کمبود سوره‌هایی مانند: سوره‌ی حفد، سوره‌ی خلع، سوره‌ی ولایت یا کمبود آیه و کلمات و دگرگونی آن‌ها، مانند تبدیل شدن (آل محمد) به آل عمران و کمبود حرف مانند: یاء، در (یالیتنی کنت ترابا) که در اصل (ترابیا) بوده است. که می‌خواهد آن را به (ابو تراب) یعنی علی نسبت دهد. و همزه در این آیه: ﴿کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّهٍ﴾ [آل عمران: ۱۱۰] بلکه (أئمه) بوده است و همچنین کمبود و نقصان در ترتیب سوره‌ها و آیات و کلمات و… الخ.

مقدمه‌ی سوم: (ص ۲۵ تا ص ۳۵): عده‌ی زیادی از علمایانشان ‌را بیان می‌کند که قائل به تحریف هستند. و نیز کسانی از آن‌ها که در این زمینه مستقلاً کتاب نوشته‌اند، حتی می‌گوید: این چیزی است که جز مواردی شاذ، امامیه بر آن اجماع کرده‌اند. و قول این استثناها را بر تقیه حمل کرده است.

باب اول: (ص ۳۵ تا ۳۶۰): در بحث دلیل آوردن بر وقوع تحریف در قرآن است.

باب دوم: (ص ۳۶۰ تا ص ۳۹۸): در مقام رد دلایل منکرین تحریف است.