نماز را بین خود و بنده‌ام دو قسمت کردم(۴)

ابوداود، باب: [مَنْ تَرَکَ الْقِرَاءَهَ فِی صَلَاه]

۱۲۶- «عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ یَعْقُوبَ، أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا السَّائِبِ مَوْلَى هِشَامِ بْنِ زَهْرَهَ، یَقُولُ: سَمِعْتُ أَبَا هُرَیْرَهَ رضی الله عنه یَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: مَنْ صَلَّى صَلَاهً لَمْ یَقْرَأْ فِیهَا بِأُمِّ الْقُرْآنِ، فَهِیَ خِدَاجٌ، فَهِیَ خِدَاجٌ، فَهِیَ خِدَاجٌ، غَیْرُ تَمَامٍ، قَالَ: فَقُلْتُ یَا أَبَا هُرَیْرَهَ، إِنِّی أَحْیَانًا أَکُونُ وَرَاءَ الْإِمَامِ، قَالَ: فَغَمَزَ ذِرَاعِی، ثُمَّ قَالَ: اقْرَأْ بِهَا یَا فَارِسِیُّ فِی نَفْسِکَ، فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم یَقُولُ: قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: قَسَمْتُ الصَّلَاهَ بَیْنِی وَبَیْنَ عَبْدِی نِصْفَیْنِ، فَنِصْفُهَا لِی، وَنِصْفُهَا لِعَبْدِی، وَلِعَبْدِی مَا سَأَلَ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: اقْرَءُوا یَقُولُ الْعَبْدُ: ﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٢﴾، یَقُولُ اللَّهُ جل جلاله: حَمِدَنِی عَبْدِی، یَقُولُ: ﴿ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ ٣﴾، یَقُولُ اللَّهُ جل جلاله: أَثْنَى عَلَیَّ عَبْدِی، یَقُولُ الْعَبْدُ: ﴿مَٰلِکِ یَوۡمِ ٱلدِّینِ ۴﴾ یَقُولُ اللَّهُ جل جلاله: مَجَّدَنِی عَبْدِی، یَقُولُ الْعَبْدُ: ﴿إِیَّاکَ نَعۡبُدُ وَإِیَّاکَ نَسۡتَعِینُ ۵﴾، یَقُولُ اللَّهُ: هَذِهِ بَیْنِی وَبَیْنَ عَبْدِی، وَلِعَبْدِی مَا سَأَلَ، یَقُولُ الْعَبْدُ: ﴿ٱهۡدِنَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِیمَ ۶ صِرَٰطَ ٱلَّذِینَ أَنۡعَمۡتَ عَلَیۡهِمۡ غَیۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَیۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّینَ ٧﴾ یَقُولُ اللَّهُ: فَهَؤُلَاءِ لِعَبْدِی وَلِعَبْدِی مَا سَأَلَ».

126. «از علاء بن عبدالرحمن بن یعقوب روایت شده است که او از اباسائب خدمتکار هشام بن زهره شنید که می‌گفت: از ابوهریره رضی الله عنه شنیدم که می‌گفت: پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: «هرکس نمازی بخواند و در آن سوره‌ی أم القرآن (سوره‌ی فاتحه) را نخواند، نمازش ناقص است، نمازش ناقص است، نمازش ناقص است، [و نمازش] ناتمام است»، (اباسائب) گفت: گفتم: ای ابوهریره! شاید مأموم باشیم (بعضی وقت‌ها مأموم هستیم)، (ابوهریره) دستم را فشار داد و گفت: پیش خود آن را بخوان ای فارسی! (منظور از فارسی، یعقوب بن سفیان فارسی است) زیرا من از پیامبرصلی الله علیه و سلم شنیدم که می‌فرمود: خداوند متعال فرمود: «نماز را بین خود و بنده‌ام به دو قسمت تقسیم کرده‌ام و قسمتی از آن برای من و قسمت دیگرش متعلق به بنده‌ام است و برای بنده‌ام هر آنچه طلب کند (بخواهد، هست [و برآورده می‌کنم]، پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: [سوره‌ی حمد را] بخوانید [در این سوره وقتی که بنده می‌گوید: ﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ٢﴾ «سپاس و ستایش شایسته‌ی پروردگار جهانیان است»، خداوند متعال می‌فرماید: بنده‌ام مرا سپاس و ستایش گفت و بنده می‌گوید: ﴿ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ ٣﴾ «خداوند بخشنده‌ی مهربان است»، خداوند متعال می‌فرماید: بنده‌ام مرا ستود و بنده می‌گوید: ﴿مَٰلِکِ یَوۡمِ ٱلدِّینِ ۴﴾ «خداوند، صاحب روز سزا و جزاست»، خداوند می‌فرماید: بنده‌ام مرا به بزرگی یاد کرد (مرا تمجید کرد) و بنده می‌گوید: ﴿إِیَّاکَ نَعۡبُدُ وَإِیَّاکَ نَسۡتَعِینُ ۵﴾ «تنها تو را عبادت می‌کنیم و تنها از تو کمک و یاری می‌خواهیم»، این آیه بین من و بین بنده‌ام است و برای بنده‌ام است هر آنچه که می‌طلبد و بنده می‌گوید: ﴿ٱهۡدِنَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِیمَ ۶ صِرَٰطَ ٱلَّذِینَ أَنۡعَمۡتَ عَلَیۡهِمۡ غَیۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَیۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّینَ ٧﴾ «ما را به راه راست هدایت کن، راه کسانی که با آنان نعمت دادی، نه راه کسانی که مورد خشم قرار گرفتند و نه راه گمراهان»، خداوند می‌فرماید: این‌ها برای بنده‌ام و برای اوست آنچه طلب می‌کند».