نماز – تا زمانی که گناه کبیره‌ای نباشد – کفاره‌ی گناهان گذشته است

عثمان رضی الله عنه می‌گوید: شنیدم که رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود:

«قُولُ مَا مِنَ امْرِئٍ مُسْلِمٍ تَحْضُرُهُ صَلَاهٌ مَکْتُوبَهٌ فَیُحْسِنُ وُضُوءَهَا وَخُشُوعَهَا وَرُکُوعَهَا، إِلَّا کَانَتْ کَفَّارَهً لِمَا قَبْلَهَا مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ یُؤْتِ کَبِیرَهً وَذَلِکَ الدَّهْرَ کُلَّهُ».[۱]

«هیچ فرد مسلمانی نیست که نماز فرضی را دریابد و وضو، خشوع و رکوع آن‌را به نحو احسن انجام دهد مگر این‌که آن نماز – تا زمانی که گناه کبیره‌ای نباشد – کفاره‌ی گناهان گذشته است و این شامل تمام زمان‌ها است».

[۱]– مسلم (۲۲۸).