نماز از ایمان است

عنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ أَنَّ النَّبِیَّ کَانَ أَوَّلَ مَا قَدِمَ الْمَدِینَهَ نَزَلَ عَلَى أَجْدَادِهِ- أَوْ قَالَ: أَخْوَالِهِ- مِنَ الأَنْصَارِ، وَأَنَّهُ صَلَّى قِبَلَ بَیْتِ الْمَقْدِسِ سِتَّهَ عَشَرَ شَهْرًا، أَوْ سَبْعَهَ عَشَرَ شَهْرًا، وَکَانَ یُعْجِبُهُ أَنْ تَکُونَ قِبْلَتُهُ قِبَلَ الْبَیْتِ، وَأَنَّهُ صَلَّى أَوَّلَ صَلاهٍ صَلاهَا صَلاهَ الْعَصْرِ، وَصَلَّى مَعَهُ قَوْمٌ، فَخَرَجَ رَجُلٌ مِمَّنْ صَلَّى مَعَهُ فَمَرَّ عَلَى أَهْلِ مَسْجِدٍ وَهُمْ رَاکِعُونَ، فَقَالَ: أَشْهَدُ بِاللَّهِ لَقَدْ صَلَّیْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ قِبَلَ مَکَّهَ، فَدَارُوْا کَمَا هُمْ قِبَلَ الْبَیْتِ، وَکَانَتِ الْیَهُودُ قَدْ أَعْجَبَهُمْ إِذْ کَانَ یُصَلِّی قِبَلَ بَیْتِ الْمَقْدِسِ، وَأَهْلُ الْکِتَابِ، فَلَمَّا وَلَّى وَجْهَهُ قِبَلَ الْبَیْتِ أَنْکَرُوا ذَلِکَ.
 (بخارى:۴۰)
ترجمه:
براء بن عازب می گوید: اولین باری که نبی اکرم (در سفر هجرت) به مدینه تشریف آورد، نزد خویشاوندان انصاری خود (بنی نجار) اجلالِ نزول فرمود.
 و پس  از ورود به مدینه، حدود شانزده الی هفده ماه، بسوی بیت ‏المقدس نماز می خواند. و در عین حال، دوست داشت که بطرف کعبه نماز بخواند.
(دیری نگذشت که این آرزو، برآورده شد و قبله از بیت المقدس به کعبه تغییر یافت). نخستین نمازی که آنحضرت (بسوی کعبه) برگزار نمود، نماز عصر بود که جمعی از صحابه نیز با ایشان نماز خواندند. سپس، یکی از کسانی که با رسول خدا نماز خوانده بود، از مسجد بیرون رفت.
و از کنار مسجدی گذشت که نماز گزاران آن مسجد، (بطرف بیت‏المقدس) نماز می خواندند

 بلافاصله گفت: خدا را گواه می گیرم که (چند لحظه قبل) من با رسول الله بسوی کعبه نماز خواندم. با شنیدن این سخن، مردم در حین نماز، رو به سوی کعبه نمودند. زمانی که رسول اکرم به طرف بیت المقدس نماز می خواند، تمام اهل کتاب، خشنود بودند.

اما هنگامی که قبله از بیت المقدس به بیت الله تغییر یافت، این امر را نپسندیدند.