رسول الله صلى الله علیه وسلم می فرماید:
“مَا مِنَ امْرِئٍ مُسْلِمٍ تَحْضُرُهُ صَلَاهٌ مَکْتُوبَهٌ فَیُحْسِنُ وُضُوءَهَا وَخُشُوعَهَا وَرُکُوعَهَا، إِلَّا کَانَتْ کَفَّارَهً لِمَا قَبْلَهَا مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ یُؤْتِ کَبِیرَهً وَذَلِکَ الدَّهْرَ کُلَّهُ”.
هیچ مسلمانی نیست که وقت نماز فرضش فرا رسد وبه بهترین وجه وضو بگیرد، وخشوع وخضوع ورکوع نماز را به بهترین صورت انجام دهد، مگر اینکه (آن نماز) کفاره ی گناهان گذشته ی او می شود تا زمانی که مرتکب گناه کبیره ای نشده باشد, واین (بخشش گناهان صغیره برای روزهای مشخصی نیست بلکه) برای همیشه است.
روایت امام مسلم از سیدنا عثمان بن عَفّان رضی الله عنه.