نقش ابوبکر رضی الله عنه در مذاکرات اهل مکه و پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم

عده‌ای از قریشیان برای مذاکره با پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم به حضور آن حضرت رفتند. نخستین پیک قریش برای مذاکره با پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم شخصی از خزاعه به نام بدیل بن ورقاء بود؛ اما پس از آن‌که برایش تصمیم قطعی پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و یارانش برای زیارت خانه‌ی خدا محرز شد، به مکه بازگشت. پس از او مکرز بن حفص، حلیس بن علقمه و عروه بن مسعود ثقفی یکی پس از دیگری حاملان پیام قریشیان بودند. گفتگو میان عروه بن مسعود و پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم آغاز شد؛ در این مذاکرات، ابوبکررضی الله عنه و برخی دیگر از یاران پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم حضور داشتند. عروه گفت: «ای محمد! تو ناکسان و فرومایگان را پیرامون خود جمع کرده‌ و به آنان دل بسته‌ای و گمان می‌کنی می‌توانی به همراهشان وارد مکه شوی؛ بدان که قریشیان سوار برشترانی جوان به همراه زن و مرد و کوچک و بزرگشان بیرون شده و تصمیم گرفته‌اند تا تو را به هیچ عنوان به مکه راه ندهند؛ من سوگند یاد می‌کنم که این‌ها، به تو پشت می‌کنند و تنهایت می‌گذارند!!» ابوبکررضی الله عنه فرمود: «بظر (چیزِ) لات را بمَک و چنین مگو؛ ما رسول‌خداصلی الله علیه وآله وسلم را تنها می‌گذاریم و از او می‌گریزیم؟!» عروه گفت: «به خدا سوگند اگر به خاطر خوبی‌هایی که قبلاً در حقم نموده‌ای، ممنونت نبودم، حتماً جوابت را می‌دادم.» ابوبکر صدیق رضی الله عنه قبلاً به عروه، نیکی‌های زیادی کرده بود و به همین خاطر نیز عروه، جواب ابوبکررضی الله عنه را نداد. برخی از علما بر مبنای این ماجرا جایز دانسته‌اند که به ضرورت یا مصلحتی شرعی می‌توان به طور صریح و رک، نام اندام تناسلی را بر زبان آورد و این عمل در فحش و دشنام غیر شرعی نمی گنجد. عروه بن مسعود خواست تا جنگی روانی بر ضد مسلمانان به راه اندازد و آنان را دچار ضعف و شکست روحی کند؛ به همین خاطر سعی نمود توان نظامی قریش را بزرگ جلوه دهد و چنان وانمود کند که پیروزی نهایی، از آنِ قریش است. او کوشید تا با فتنه‌گری، در صفوف مسلمانان رخنه افکند و با توصیف یاران و اطرافیان پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم به فرومایگی، فضای حاکم بر روابط پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و یارانش را غیرقابل اعتماد نشان دهد و چنین وانمود کند که روزی یاران محمدصلی الله علیه وآله وسلم، او را تنها می‌گذارند. واکنش ابوبکررضی الله عنه به‌گونه‌ای بُرنده و جدی بود که جنگ روانی عروه را در هم شکست. واکنش و موضع ابوبکررضی الله عنه در مقابل عروه در نهایت عزت و سرافرازی ایمانی بود؛ چرا‌که خداوند متعال می‌فرماید: (آل‌عمران:۱۳۹) یعنی: «سست وزبون نشوید که شما غالب و برترید اگر به راستی مؤمن باشید.