نقشه های دشمنان علیه اسلام و نتایج آن

 

پس از کشته شدن عثمان رضی  الله  عنه، انگیزه های فتنه و توطئه فراهم شد. حوادثی که آتش آن  را عبدالله بن سبأ روشن کرد بیانگر این مطلب است که عبدالله بن سبأ محور اساسی بود که کینه  توزان، حسودان و منافقان گرداگرد او جمع شدند و پس از اینکه شیخین، این گروه  ها را قبل از او نابود کردند، به دو دلیل دوباره سر بلند کردند:

۱-       ترس آنها از روبرو شدن با عمر بن خطاب؛ زیرا شیوه  ی او در منع و نهی را می  دانستند.

۲-       زیاد بودن تعداد اصحابی که فضایل عثمان را می  شناختند و زبان طعنه  زننندگان  درباره  ی او را قطع می-کردند که ماجرای دفاع عبدالله بن عمر از ایشان در برابر طعنه زنندگان و دروغگویان، استدلال و سخن ما را تایید می  کند، اما تمام مردم مانند ابن عمر نبودند[۱].   

روند این بحث و هدف ما از این تحقیق، اجازه نمیدهد تا تمام افتراهایی که به عثمان رضی  الله  عنه زدند بیان کرده و از ایشان دفاع کنیم[۲].  و تنها به بیان موضوع کفایت میکنیم. شخصی که در کتب تاریخ تحقیق و جستجو می  کند، می  تواند بدون غرض  ورزی این موارد را در کتابهای تاریخی بیابد و بر دسیسه  های از پیش آماده  ی آنان اطلاع یابد که مشهورترین آنها نوشتن کتابی از زبان عایشه رضی  الله  عنه می  باشد که چنین جلوه می  دهد که این ام المومنین بود که به آنها دستور خروج بر علیه عثمان را داده است.

سپس عثمان رضی  اللهعنه از خود در برابر تمام افترائات و تهمت  هایی که به او زدند، دفاع کرد و مشورت برخی صحابه مبنی بر کشتن آنها در راستای ریشهکن شدن آتش فتنه را نپذیرفت و وفدها را به سرزمین  های  شان بازگرداند. اما پس از تظاهر به بازگشت، به این بهانه که نامهای منتسب به عثمان رضی  الله  عنه را دریافتند که به امیر هر شهر دستور کشتن آنها را می  دهد به مدینه بازگشتند. اما عثمان رضی  الله  عنه از این نسبت  ها پاک و بری بود. در این هنگام محمد بن سلمه با آنها مناظره و صحبت کرد و آنها برای بار دوم تظاهر به بازگشت کردند اما دیری نپایید که به مدینه برگشتند. از جمله موارد و دلایلی که بر حرص و طمع عثمان بر وحدت مسلمانان و دور نمودن فتنه  ها دلالت دارد، این است که ایشان قبل از مناقشه و دفاع از خود، دلایل آنان را با دلیل جواب گفت و موضع سالم و شخصیت استوار خود و حرص بر قانع شدن و قانع کردن را آشکار نمود. اما هیچیک از صحابه گمان نمی  برد که این فتنه به قتل عثمان بینجامد و این خود نتیجهگیری ما را تقویت می  کند.

شهادت عثمان رضی  الله  عنه پیامدها و مشکلات زیادی را برای امت اسلامی به دنبال داشت و پس از آن بود که حرکت رو به جلوی اسلامی رو به سقوط نهاد و امت اسلامی از درون ضربه خورد. به همین دلیل گمان میکنیم اگر بگوییم علت این حوادث دست  های پشت پرده بوده که با زیرکی تمام بدان پرداخته است، اشتباه نکردهایم که برای این دست  ها فرصتی مناسب که از قبل به دنبال آن بودند، پدید آمد تا اهداف شوم خود را عملی سازند. هدف اول آنها، به وجود آوردن شکافی بزرگ بود که چون به این هدف رسیدند، به وجود آوردن فتنهها، امری سهل و آسان گشت و جنگ و درگیری میان مسلمانان شعله  ور شد. و از زمانی که شرارت ابتدایی بر پا شد، نتایجی که به دنبال آن بود محقق شد و آتش بزرگ از شعله  های کوچک به وجود می  آید.

این را در رد کسانی میگوییم که منکر وجود شخصیتی به نام عبدلله بن سبأ یهودی هستند. کسی که با دشمنی و کینه  توزی با اسلام روبرو شد. و یا به کسانی میگوییم که این حوادث سخت و بزرگ و نسبت دادن آن به یک شخص را دور و غیر قابل باور می  دانند. فعلا تصدیق و باور اینکه تنها یک نفر در پشت این ماجراها است سخت است اما به نظر ما دسیسه  ای بزرگ و چند جانبه، پشت این ماجرا است بهگونهای که افرادی خود را در بین دسته  های مردمی در شهرهای مختلف جا زده و در مورد اقدامات خلیفه شروع به شایعه پراکنی میکردند. اما با  روشن شدن موضع درست عثمان رضی  الله  عنه و به طول انجامیدن محاصره  ی منزل ایشان بیش از یک ماه، بر قتل ایشان پافشاری نمودند و در نهایت با غرور و تکبر، عثمان رضی  الله  عنه را به هنگام تلاوت قرآن به شهادت رساندند.

درحقیقت نقش عبدالله بن سبأ ادارهی شبکهی منافقین و دشمنان و پراکندن فتنه  ها و آشوب  ها در عالم اسلامی بود، دسیسه  ای که هیچگاه متوقف نمی  شود.

دکتر زغبی این توطئه  ها را به این صورت خلاصه نموده است:

توطئههای سری و مجالس مخفی (ماسونی) در درون سبأیت به وجود آمد و برای جلوگیری از  دعوت اسلامی طرح  ریزی کردند. و از عهد عمر رضی  اللهعنه فرقههایی برای نابودی مدینهی منوره به سختی می  کوشیدند و در جامعه  ی اسلامی چنانکه عادت آنها است، نفوذ کردند و شاگردان عبدالله بن ابی بن سلول از تمام عناصر برای تخریب دعوت اسلامی از جمله قومی  گرایی استفاده کردند و به این ترتیب فیروز فارسی و هرمزان توطئهی قتل عمر بن خطاب را طرح  ریزی کردند و چنین علیه عثمان بن عفان شورش کرده و به همین صورت عده ای علی بن ابی طالب را اله خواندند.

در نهایت میگوییم: «موسسان و به وجود آورندگان فتنه و دستپروردگان آنها خود را به مردم به عنوان مسلمان معرفی می  کردند ولی درحقیقت یهودی هستند یعنی جاسوسانی در میان مسلمانان زندگی  میکنند، تهمت میزنند، گروه  های مختلف را به وجود میآورند و کنفرانسها و جلساتی نیز تشکیل می  دهند.[۳]»

 

 

[۱] – عزت علی عید عطیه: البدعه ص ۵۶

[۲] – نگا: کتاب نظام الخلافه فی الفکر الاسلامی – ط دار الدعوه، اسکندریه.

[۳] – ماسونیه فی العراء، ص ۲۳۴ موسسه الزغبی ۱۳۹۵ هـ/۱۹۷۵م.