نـــگـــــاه

از روایات چنین مستفاد میگردد که نخستین دریچه فساد نگاه است، نگاههای تند بـه قصد چشم چرانی برانگیزاننده شهوت است,که هـزاران رسـوائی بـه بـار مـی آورد، چـون
فاحشه گری و عمل منافی عفت, از پستترین اعمال است و انسان را از حیوان پسـت تـر میسازد. بنابراین، کمترین کاری که احتمال میرود، عفت و ناموس انسان از آنجا با خطر
مواجه شود، خداوند آن را حرام قرار داده است. زیرا نگاه، کلام، همنشـینی، خلـوت و…
همه این افعال, مقدمات زنا به حساب می آیند، لذا, در اسلام حـرام قـرار دا ده شـده انـد.
اجتناب از این افعال بـه شخصـیت افـراد مـی افزایـد و ارتکـاب آن انسـان را در ردیـف
حیوانات و جانوران قرار میدهد.