نظام الدین هندی از علمای حنفی و سخن او درباره روافض

نظام الدین هندی از علمای حنفی می فرماید: الرَّافِضِیُّ إذَا کَانَ یَسُبُّ الشَّیْخَیْنِ وَیَلْعَنُهُمَا وَالْعِیَاذُ بِاَللَّهِ، فَهُوَ کَافِرٌ، وَإِنْ کَانَ یُفَضِّلُ عَلِیًّا کَرَّمَ اللَّهُ تَعَالَى وَجْهَهُ عَلَى أَبِی بَکْرٍ – رَضِیَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْهُ – لَا یَکُونُ کَافِرًا إلَّا أَنَّهُ مُبْتَدِعٌ وَالْمُعْتَزِلِیُّ مُبْتَدِعٌ إلَّا إذَا قَالَ بِاسْتِحَالَهِ الرُّؤْیَهِ، فَحِینَئِذٍ هُوَ کَافِرٌ کَذَا فِی الْخُلَاصَهِ. وَلَوْ قَذَفَ عَائِشَهَ – رَضِیَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْهَا – بِالزِّنَا کَفَرَ بِاَللَّهِ، وَلَوْ قَذَفَ سَائِرَ نِسْوَهِ النَّبِیِّ – صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ – لَا یَکْفُرُ وَیَسْتَحِقُّ اللَّعْنَهَ، وَلَوْ قَالَ عُمَرُ وَعُثْمَانُ وَعَلِیٌّ – رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ – لَمْ یَکُونُوا أَصْحَابًا لَا یَکْفُرُ وَیَسْتَحِقُّ اللَّعْنَهَ کَذَا فِی خِزَانَهِ الْفِقْهِ ، مَنْ أَنْکَرَ إمَامَهَ أَبِی بَکْرٍ الصِّدِّیقِ – رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ -، فَهُوَ کَافِرٌ، وَعَلَى قَوْلِ بَعْضِهِمْ هُوَ مُبْتَدِعٌ وَلَیْسَ بِکَافِرٍ وَالصَّحِیحُ أَنَّهُ کَافِرٌ، وَکَذَلِکَ مَنْ أَنْکَرَ خِلَافَهَ عُمَرَ – رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ – فِی أَصَحِّ الْأَقْوَالِ کَذَا فِی الظَّهِیرِیَّهِ.وَیَجِبُ إکْفَارُهُمْ بِإِکْفَارِ عُثْمَانَ وَعَلِیٍّ وَطَلْحَهَ وَزُبَیْرٍ وَعَائِشَهَ – رَضِیَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْهُمْ – وَیَجِبُ إکْفَارُ الزَّیْدِیَّهِ کُلِّهِمْ فِی قَوْلِهِمْ انْتِظَارَ نَبِیٍّ مِنْ الْعَجَمِ یَنْسَخُ دِینَ نَبِیِّنَا وَسَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ – صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ – کَذَا فِی الْوَجِیزِ لِلْکَرْدَرِیِّ. وَیَجِبُ إکْفَارُ الرَّوَافِضِ فِی قَوْلِهِمْ بِرَجْعَهِ الْأَمْوَاتِ إلَى الدُّنْیَا، وَبِتَنَاسُخِ الْأَرْوَاحِ وَبِانْتِقَالِ رُوحِ الْإِلَهِ إلَى الْأَئِمَّهِ وَبِقَوْلِهِمْ فِی خُرُوجِ إمَامٍ بَاطِنٍ وَبِتَعْطِیلِهِمْ الْأَمْرَ وَالنَّهْیَ إلَى أَنْ یَخْرُجَ الْإِمَامُ الْبَاطِنُ وَبِقَوْلِهِمْ إنَّ جِبْرِیلَ – عَلَیْهِ السَّلَامُ – غَلِطَ فِی الْوَحْیِ إلَى مُحَمَّدٍ – صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ – دُونَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ – رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ -، وَهَؤُلَاءِ الْقَوْمُ خَارِجُونَ عَنْ مِلَّهِ الْإِسْلَامِ وَأَحْکَامُهُمْ أَحْکَامُ الْمُرْتَدِّینَ کَذَا فِی الظَّهِیرِیَّهِ.

«رافضی هر گاه به ابوبکر و عمر ناسزا گوید و – العیاذ بالله – آنان را لعنت و نفرین نماید، کافر است … و اگر به عائشه  تهمت زنا بزند، به خداوند کفر ورزیده است … هر کس امامت ابوبکر صدیق را انکار نماید، کافر است و بر اساس قول بعضی از علمای حنفی چنین فردی مبتدع است نه کافر. و صحیح این است که چنین فردی کافر است. همچنین هر کس خلافت عمر را انکار نماید بنا به قول اصح، کافر است. اگر رافضی‌ها عثمان و علی و طلحه و زبیر و عایشه را کافر بدانند، تکفیرشان واجب است. همچنین تکفیر رافضی‌ها در اعتقادشان به رجعت و بازگشت مردگان به دنیا، تناسخ ارواح، انتقال روح الله به ائمه، و اعتقادشان درباره ظهور امام مخفی، و تعطیل کردن امر و نهی تا اینکه امام مخفی ظهور کند و اینکه می‌گویند جبرئیل اشتباه کرده که وحی را به جای علی بن ابی طالب به محمد آورد، این گروه از ملت و دین اسلام خارج‌اند و احکامشان، احکام مرتدان است. همچنین طایفه ظهیریه همین حکم را دارند»

[الفتاوی الهندیه، کتاب السیر، باب نهم، مطلب «موجبات الکفر أنواع».]