نصیحتی زیبا از شیخ البانی برای حفظ وحدت میان مسلمین

آنچه که باعث حفظ وحدت صف و وحدت کلمه می شود نصیحت در دین است، اما این نصیحت باید به گونه ای باشد که الله عز و جل دستور داده است: (ادْعُ إِلِى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَالْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ)( با حکمت و اندرز نیکو به سوی راه پروردگارت دعوت نما، و با آنها به طریقی که نیکوتر است مجادله کن، پروردگار تو از هر کسی بهتر می داند چه کسانی از طریق او گمراه شده اند و چه کسانی هدایت یافته اند).
مجادله ی نیکو نیازمند تسامح و آسان گیری است و این تسامح نیازمند این است که هر کس از ما در ذهن خودش این را بیاورد که نظر او با وحی بر وی نازل نشده است و ممکن است خودش بر خطا باشد و شخصی که با او مجادله و مناقشه می کند بر حق باشد، بر هر کسی که مناقشه می کند لازم است که این مسئله ی بدیهی را به ذهن بسپارد که ما معصوم نیستیم، فرقی نمی کند که ما دانش آموز باشیم یا عالم و چه بسا عالم بر خطا باشد و دانش آموز بر حق و یادآوری این حقیقت سبب می شود که انسان نسبت به شخص مقابل خودش صبر داشته باشد و با وی به نرمی برخورد کند و این ادبی است که از قرآن گرفته شده است.

نوار شماره ۲۳ از سلسله الهدی و النور با خلاصه کردن کلام.