نصوصی که بیانگر استوای الله بر عرش می‌باشند(۲)

دوم شاهد سنت:
۱- حدیث ابوهریره  رضی الله عنه که گفت: از رسول الله  صلی الله علیه و سلم شنیدم که فرمود: «لَمَّا قَضَى اللَّهُ الْخَلْقَ کَتَبَ فِی کِتَابِهِ، فَهُوَ عِنْدَهُ فَوْقَ عَرْشِهِ إِنَّ رَحْمَتِی غَلَبَتْ غَضَبِی» (متفق علیه([۱])) «هنگامی که خداوند مخلوقات را آفرید، در کتابش که نزد او بالای عرشش است، نوشت که رحمت من بر غضبم چیره گشته است»؛

۲- حدیث ابوهریره  رضی الله عنه که گفت: پیامبر  صلی الله علیه و سلم دستم را گرفته و فرمود: «یَا أَبَا هُرَیْرَهَ، إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالأَرَضِینَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّهِ أَیَّامٍ، ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ…»([۲]) «ای اباهریره، همانا الله آسمان‌ها و زمین‌ها را در شش روز آفرید سپس بر عرش قرار گرفت»؛

۳- حدیث قتاده بن نعمان  رضی الله عنه که گفت: شنیدم که رسول الله  صلی الله علیه و سلم فرمود: «لما فرغ الله من خلقه استوى على عرشه»([۳]) «هنگامی که الله از آفرینش آن فارغ شد، بر عرش خویش قرار گرفت».

[۱] – نگا: التوحید لابن خزیمه ۱/۲۴۱

[۲] – به روایت النسائی فی التفسیر (۴۱۳) و الذهبی. نگاه: مختصر العلو ص۱۱۱ ح۷۱، و نگا: صفات الله عزوجل، سقاف ۵۲ و گفته : حدیث حسن است

[۳] – به روایت ذهبی در العلو ، به شماره ۱۱۹ و گفته که راویان آن ثقه هستند. خلال در سنت آن را روایت نموده و ابن قیم در اجتماع الجیوش (۱۰۷) گفته که صحیح است به شرط بخاری.