نشستن در حلقه ذکر

«إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَکَ وَتَعَالَى مَلائِکَهً سَیَّارَهً فُضُلاً یَتَتَبَّعُونَ مجَالِسَ الذِّکْرِ فَإِذَا وَجَدُوا مجْلِسًا فِیهِ ذِکْرٌ قَعَدُوا مَعَهُمْ وَحَفَّ بَعْضُهُمْ بَعْضًا بأَجْنِحَتِهِمْ حَتَّى یمْلَئُوا مَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ السَّمَاءِ الدُّنْیَا فَإِذَا تَفَرَّقُوا عَرَجُوا وَصَعِدُوا إِلَى السَّمَاءِ قَالَ فَیَسْأَلُهُمْ اللَّهُ –عزوجل- وَهُوَ أَعْلَمُ بِهِمْ: مِنْ أَیْنَ جِئْتُمْ؟ فَیَقُولُونَ: جِئْنَا مِنْ عِنْدِ عِبَادٍ لَکَ فِی الأَرْضِ یُسَبِّحُونَکَ وَیُکَبِّرُونَکَ وَیُهَلِّلُونَکَ وَیحْمَدُونَکَ وَیَسْأَلُونَکَ. قَالَ: وَمَاذَا یَسْأَلُونِی قَالُوا: یَسْأَلُونَکَ جَنَّتَکَ، قَالَ: وَهَلْ رَأَوْا جَنَّتِی؟ قَالُوا: لا أَیْ رَبِّ، قَالَ: فَکَیْفَ لَوْ رَأَوْا جَنَّتِی؟! قَالُوا: وَیَسْتَجِیرُونَکَ، قَالَ: وَمِمَّ یَسْتَجِیرُونَنِی؟ قَالُوا: مِنْ نَارِکَ یَا رَبِّ قَالَ: وَهَلْ رَأَوْا نَارِی؟ قَالُوا: لا، قَالَ: فَکَیْفَ لَوْ رَأَوْا نَارِی؟! قَالُوا: وَیَسْتَغْفِرُونَکَ، قَالَ فَیَقُولُ: قَدْ غَفَرْتُ لَهُمْ فَأَعْطَیْتُهُمْ مَا سَأَلُوا وَأَجَرْتُهُمْ ممَّا اسْتَجَارُوا قَالَ فَیَقُولُونَ: رَبِّ فِیهِمْ فُلانٌ عَبْدٌ خَطَّاءٌ إِنَّمَا مَرَّ فَجَلَسَ مَعَهُمْ قَالَ فَیَقُولُ: وَلَهُ غَفَرْتُ هُمْ الْقَوْمُ لا یَشْقَى بِهِمْ جَلِیسُهُمْ».

خداوند متعال را فرشتگان بسیاری هستند که در جستجوی مجالس ذکرند. چنانچه چنین مجالسی را دریابند در آن فرود آیند و هر یک دیگری را با بالهای خود درهم گیرد تا جائیکه ما بین آسمان دنیا و حاضرین را (فرشتگان) در بر گیرند. آنگاه که اهالی مجلس ذکر متفرق گردند فرشتگان به سوی آسمان بالا روند. (رسول الله) می‌فرماید: خداوندی که بر آنها داناست آنان را همی پرسد که از کجا می‌آیید؟ فرشتگان گویند: از نزد بندگانی از تو می‌آییم که تسبیح (سبحان الله)، تکبیر (الله اکبر)، تهلیل (لا اله الا الله) و ستایش (الحمدلله) تو را می‌کردند و از تو طلب می‌کردند. خداوند می‌فرماید: (ای فرشتگان، بندگان من) چه چیزی را از من طلب می‌کردند؟ فرشتگان گویند: بهشت تو را می‌طلبند. خداوند: آیا بهشت مرا دیده‌اند؟ فرشتگان: پروردگارا! ندیده‌اند. خداوند: پس چه خواهد شد اگر بهشت مرا ببینند؟ فرشتگان: (بار خدایا! بندگانت نیز) به تو پناه می‌جستند. خداوند: از چه چیزی به من پناه می‌جستند؟ فرشتگان: بار خدایا! از آتش (جهنم) تو خداوند: آیا آتش (عذاب) مرا دیده‌اند؟ فرشتگان: خیر! خداوند: چگونه خواهد شد اگر آتش عذاب مرا ببینند؟ فرشتگان: (برای مرتبه سوم گویند خدایا همچنین بندگانت) از تو طلب مغفرت می‌کردند خداوند: هر آنچه تقاضا کردند را برآورده کردم و بدانها پناه دادم و (گناهان) آنان را نیز به کلی آمرزیدم. فرشتگان: بار خدایا! فلان بنده خطاکار (تو) نیز در آن مجلس حاضر بود خداوند: او را نیز بخشیدم. (زیرا) این گروه قومی هستند که همنشین آنها (هیچگاه) دچار شقاوت نگردد.